Књига о Јову 3
1 Потом отвори уста своја Јов и стаде клети дан свој.
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2 И проговоривши Јов рече:
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3 Не било дана у који се родих, и ноћи у којој рекоше: Роди се детић!
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 Био тај дан тама, не гледао га Бог озго, и не осветљавала га светлост!
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 Мрак га запрзнио и сен смртни, облак га обастирао, био страшан као најгори дани!
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 Ноћ ону освојила тама, не радовала се међу данима годишњим, не бројала се у месеце!
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7 Гле, ноћ она била пуста, певања не било у њој!
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8 Клели је који куну дане, који су готови пробудити крокодила!
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 Потамнеле звезде у сумрачје њено, чекала видело и не дочекала га, и не видела зори трепавица;
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 Што ми није затворила врата од утробе и није сакрила муку од мојих очију.
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11 Зашто не умрех у утроби? Не издахнух излазећи из утробе?
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12 Зашто ме прихватише кољена? Зашто сисе, да сем?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13 Јер бих сада лежао и почивао; спавао бих, и био бих миран,
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14 С царевима и саветницима земаљским, који зидаше себи пустолине,
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 Или с кнезовима, који имаше злата, и куће своје пунише сребра.
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 Или зашто не бих као недоношче сакривено, као дете које не угледа видела?
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17 Онде безбожници престају досађивати, и онде почивају изнемогли,
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18 И сужњи се одмарају и не чују глас настојников.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19 Мали и велики онде је, и роб слободан од свог господара.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 Зашто се даје видело невољнику и живот онима који су тужног срца,
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 Који чекају смрт а ње нема, и траже је већма него закопано благо,
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22 Који играју од радости и веселе се кад нађу гроб?
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 Човеку, коме је пут сакривен и ког је Бог затворио одсвуда?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 Јер пре јела мог долази уздах мој, и као вода разлива се јаук мој.
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 Јер чега се бојах дође на мене, и чега се страшах задеси ме.
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 Не почивах нити имах мира нити се одмарах, и опет дође страхота.
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
