Књига о Јову 3

1 Потом отвори уста своја Јов и стаде клети дан свој.

१यानंतर, ईयोबाने आपले तोंड उघडले आणि आपल्या जन्मदिवसास शाप दिला.

2 И проговоривши Јов рече:

२तो (ईयोब) म्हणाला,

3 Не било дана у који се родих, и ноћи у којој рекоше: Роди се детић!

३“मी ज्या दिवशी जन्मलो तो दिवस नष्ट होवो, मुलाची गर्भधारणा झाली अशी जी रात्र म्हणाली ती भस्म होवो.

4 Био тај дан тама, не гледао га Бог озго, и не осветљавала га светлост!

४तो दिवस अंधकारमय होवो, देवाला त्याचे विस्मरण होवो, त्यावर सुर्यप्रकाश पडला नसता तर फार बरे झाले असते.

5 Мрак га запрзнио и сен смртни, облак га обастирао, био страшан као најгори дани!

५मृत्यूची सावली आणि अंधार त्यास आपल्या स्वतःचा समजो, ढग सदैव त्यावर राहो, जी प्रत्येक गोष्ट दिवसाचा अंधार करते ती त्यास खरेच भयभीत करो,

6 Ноћ ону освојила тама, не радовала се међу данима годишњим, не бројала се у месеце!

६ती रात्र काळोख घट्ट पकडून ठेवो, वर्षाच्या दिवसांमध्ये ती आनंद न पावो. महिन्याच्या तिथीत तिची गणती न होवो.

7 Гле, ноћ она била пуста, певања не било у њој!

७पाहा, ती रात्र फलीत न होवो, तिच्यातून आनंदाचा ध्वनी न येवो.

8 Клели је који куну дане, који су готови пробудити крокодила!

८जे लिव्याथानाला जागविण्यात निपुण आहेत ते त्या दिवसास शाप देवो.

9 Потамнеле звезде у сумрачје њено, чекала видело и не дочекала га, и не видела зори трепавица;

९त्या दिवसाच्या पहाटेचे तारे काळे होत. तो दिवस प्रकाशाची वाट पाहो पण तो कधी न मिळो, त्याच्या पापण्यास उषःकालाचे दर्शन न घडो.

10 Што ми није затворила врата од утробе и није сакрила муку од мојих очију.

१०कारण तिने माझ्या जननीचे ऊदरद्वार बंद केले नाही, आणखी हे दुःख माझ्या डोळ्यापासून लपवीले नाही.

11 Зашто не умрех у утроби? Не издахнух излазећи из утробе?

११उदरातुन बाहेर आलो तेव्हाच मी का मरण पावलो नाही? माझ्या आईने मला जन्म देताच मी का प्राण त्यागला नाही?

12 Зашто ме прихватише кољена? Зашто сисе, да сем?

१२तिच्या मांडयानी माझा स्विकार का केला? किंवा मी जगावे म्हणून तिच्या स्तनांनी माझा स्विकार का केला?

13 Јер бих сада лежао и почивао; спавао бих, и био бих миран,

१३तर मी आता निश्चिंत खाली पडून राहीलो असतो, मी झोपलो असतो आणि विश्रांती पावलो असतो.

14 С царевима и саветницима земаљским, који зидаше себи пустолине,

१४पृथ्वीवरील राजे आणि सल्लागार, ज्यांनी आपल्यासाठी कबरा बांधल्या त्या आता उध्वस्त झाल्या आहेत.

15 Или с кнезовима, који имаше злата, и куће своје пунише сребра.

१५किंवा ज्या राजकुमारांनी आपली घरे सोन्या रुप्यांनी भरली त्यांच्या बरोबरच मलाही मरण आले असते तर बरे झाले असते.

16 Или зашто не бих као недоношче сакривено, као дете које не угледа видела?

१६कदाचित मी जन्मापासूनच मृत मूल का झालो नाही, किंवा प्रकाश न पाहिलेले अर्भक मी असतो तर बरे झाले असते.

17 Онде безбожници престају досађивати, и онде почивају изнемогли,

१७तेथे गेल्यानंतरच दुष्ट त्रास देण्याचे थांबवितात. तेथे दमलेल्यांना आराम मिळतो.

18 И сужњи се одмарају и не чују глас настојников.

१८तेथे कैदीही सहज एकत्र राहतात, तेथे त्यांना गुलाम बनविणाऱ्यांचे ओरडणे ऐकू येत नाही.

19 Мали и велики онде је, и роб слободан од свог господара.

१९लहान आणि थोर तेथे आहेत, तेथे गुलाम त्यांच्या मालकापासून मुक्त आहेत.

20 Зашто се даје видело невољнику и живот онима који су тужног срца,

२०दुर्दशेतील लोकांस प्रकाश का दिल्या जातो, जे मनाचे कटू आहेत अशांना जीवन का दिले जाते,

21 Који чекају смрт а ње нема, и траже је већма него закопано благо,

२१ज्याला मरण पाहीजे त्यास मरण येत नाही, दु: खी मनुष्य गुप्त खजिन्यापेक्षा मृत्यूच्या अधिक शोधात असतो?

22 Који играју од радости и веселе се кад нађу гроб?

२२त्यास थडगे प्राप्त झाले म्हणजे ते हर्षीत होतात, त्यास अति आनंद होतो?

23 Човеку, коме је пут сакривен и ког је Бог затворио одсвуда?

२३ज्या पुरूषाचा मार्ग लपलेला आहे, देवाने ज्या पुरुषाला कुपंणात ठेवले आहे अशाला प्रकाश का मिळतो?

24 Јер пре јела мог долази уздах мој, и као вода разлива се јаук мој.

२४मला जेवणाऐवजी उसासे मिळत आहेत! माझे कण्हने, पाण्यासारखे बाहेर ओतले जात आहे.

25 Јер чега се бојах дође на мене, и чега се страшах задеси ме.

२५ज्या गोष्टींना मी घाबरतो त्याच गोष्टी माझ्यावर येतात. मी ज्याला भ्यालो तेच माझ्यावर आले.

26 Не почивах нити имах мира нити се одмарах, и опет дође страхота.

२६मी निश्चिंत नाही, मी स्वस्थ नाही, आणि मला विसावा नाही. तरी आणखी पीडा येत आहे.”