Књига о Јову 28
1 Да, сребро има жице, и злато има место где се топи.
Gümüş maden ocağından elde edilir, Altını arıtmak için de bir yer vardır.
2 Гвожђе се вади из праха, и из камена се топи бронза.
Demir topraktan çıkarılır, Bakırsa taştan.
3 Мраку поставља међу, и све истражује човек до краја, и камење у тами и у сену смртном.
İnsan karanlığa son verir, Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını Son sınırına kadar araştırır.
4 Река навре с места свог да јој нико не може приступити; али се одбије и одлази трудом човечјим.
Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.
5 Из земље излази хлеб, и под њом је друго, као огањ.
Ekmek topraktan çıkar, Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.
6 У камену је њеном место сафиру, а онде је прах златни.
Kayalarından laciverttaşı çıkar, Yüzeyi altın tozunu andırır.
7 Те стазе не зна птица, нити је виде око крагујево;
Yırtıcı kuş yolu bilmez, Doğanın gözü onu görmemiştir.
8 Не угази је младо зверје, нити њом прође лав.
Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, Aslan oradan geçmemiştir.
9 На кремен диже руку своју; превраћа горе из дна.
Madenci elini çakmak taşına uzatır, Dağları kökünden altüst eder.
10 Из стене изводи потоке, и свашта драгоцено види Му око.
Kayaların içinden tüneller açar, Gözleri değerli ne varsa görür.
11 Уставља реке да не теку, и шта је сакривено износи на видело.
Irmakların kaynağını tıkar, Gizli olanı ışığa çıkarır.
12 Али мудрост где се налази? И где је место разуму?
Ama bilgelik nerede bulunur? Aklın yeri neresi?
13 Не зна јој човек цене, нити се находи у земљи живих.
İnsan onun değerini bilmez, Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.
14 Бездана вели: Није у мени; и море вели: Није код мене.
Engin, “Bende değil” der, Deniz, “Yanımda değil.”
15 Не може се дати чисто злато за њу, нити се сребро измерити у промену за њу.
Onun bedeli saf altınla ödenmez, Değeri gümüşle ölçülmez.
16 Не може се ценити златом офирским, ни драгим онихом ни сафиром.
Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, Laciverttaşıyla değer biçilmez.
17 Не може се наједначити с њом ни злато ни кристал, нити се може променити за закладе златне.
Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, Saf altın kaplara değişilmez.
18 Од корала и бисера нема спомена, јер је вредност мудрости већа него драгом камењу.
Yanında mercanla billurun sözü edilmez, Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.
19 Не може се с њом изједначити топаз етиопски, нити се може ценити чистим златом.
Kûş topazı onunla denk sayılmaz, Saf altınla ona değer biçilmez.
20 Откуда, дакле, долази мудрост? И где је место разуму?
Öyleyse bilgelik nereden geliyor? Aklın yeri neresi?
21 Сакривена је од очију сваког живог, и од птица небеских заклоњена.
O bütün canlıların gözünden uzaktır, Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.
22 Погибао и смрт говоре: Ушима својим чусмо славу њену.
Yıkım'la Ölüm: “Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu” der.
23 Бог зна пут њен, и познаје место њено.
Onun yolunu Tanrı anlar, Yerini bilen O'dur.
24 Јер гледа до крајева земаљских и види све што је под свим небом.
Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, Göklerin altındaki her şeyi görür.
25 Кад даваше ветру тежину, и мераше воду мером,
Rüzgara güç verdiği, Suları ölçtüğü,
26 Кад постављаше закон дажду и пут муњи громовној.
Yağmura kural koyduğu, Yıldırıma yol açtığı zaman,
27 Још је онда виде и огласи је, уреди је и претражи је.
Bilgeliği görüp değerini biçti, Onu onaylayıp araştırdı.
28 А човеку рече: Гле, страх је Божји мудрост, и уклањати се ода зла јесте разум.
İnsana, “İşte Rab korkusu, bilgelik budur” dedi, “Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.”
