Књига о Јову 23
1 А Јов одговори и рече:
Respondeu porém Job, e disse:
2 Још је тужњава моја одмет? А невоља је моја тежа од уздаха мојих.
Ainda hoje a minha queixa está em amargura: a violência da minha praga mais se agrava do que o meu gemido.
3 О, кад бих знао како бих нашао Бога! Да отидем до престола Његовог,
Ah se eu soubesse que o poderia achar! então me chegaria ao seu tribunal.
4 Да разложим пред Њим парбу своју, и уста своја напуним разлога,
Com boa ordem exporia ante ele a minha causa, e a minha boca encheria de argumentos.
5 Да знам шта би ми одговорио, и разумем шта би ми рекао.
Saberia as palavras com que ele me responderia, e entenderia o que me dissesse.
6 Би ли се према великој својој сили прео са мном? Не; него би ми помогао.
Porventura segundo a grandeza de seu poder contenderia comigo? não; ele só o põe em mim.
7 Онде би се праведан човек могао правдати с Њим, и ослободио бих се за свагда од свог судије.
Ali o reto pleitearia com ele, e eu me livraria para sempre do meu Juiz.
8 Гле, ако пођем напред, нема Га; ако ли натраг, не находим Га;
Eis que se me adianto, ali não está: se torno para traz, não o percebo.
9 Ако на лево ради, не видим Га; ако на десно, заклонио се, не могу Га видети.
Se obra a mão esquerda, não o vejo: se se encobre à mão direita, não o diviso.
10 Али Он зна пут мој; кад ме окуша, изаћи ћу као злато.
Porém ele sabe o meu caminho: prove-me, e sairei como o ouro.
11 По стопама је Његовим ступала нога моја; пута Његова држао сам се, и не зађох.
Nas suas pizadas os meus pés se afirmaram: guardei o seu caminho, e não me desviei dele.
12 Од заповести уста Његових нисам одступао; чувао сам речи уста Његових више него свој ужитак.
Do preceito de seus lábios nunca me apartei, e as palavras da sua boca guardei mais do que a minha porção.
13 Али кад Он шта науми, ко ће Га одвратити? Шта душа Његова зажели, оно чини.
Mas, se ele está contra alguém, quem então o desviará? o que a sua alma quizer isso fará.
14 И извршиће шта је наумио за ме; и тога има у Њега много.
Porque cumprirá o que está ordenado a meu respeito, e muitas coisas como estas ainda tem consigo.
15 Зато сам се уплашио од Њега; и кад то мислим, страх ме је од Њега.
Por isso me perturbo perante ele, considero, e temo-me dele.
16 Бог је растопио срце моје, Свемогући ме је уплашио.
Porque Deus macerou o meu coração, e o Todo-poderoso me perturbou.
17 Што не погибох пре мрака? И што не сакри мрак испред мене?
Porquanto não fui desarreigado antes das trevas, e nem encobriu com a escuridão o meu rosto.
