< Књига о Јову 22 >

1 А Елифас Теманац одговори и рече:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Може ли Богу бити човек користан? Сам је себи користан човек мудар.
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Је ли Свемогућем радост, ако си праведан? Или Му је добит, ако ходиш без мане?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Хоће ли те карати и ићи на суд с тобом зато што те се боји?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Није ли злоћа твоја велика? И неправдама твојим има ли краја?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 Јер си узимао залог од браће своје низашта, и свлачио си хаљине с голих.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Уморног ниси напојио воде, и гладноме ниси дао хлеба.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 Земља је била човека силног, и угледни је седео у њој.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Удовице си отпуштао празне, и мишице сиротама потирао си.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Зато су око тебе замке, и страши те страх изненада.
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 И мрак је око тебе да не видиш, и поводањ покрива те.
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Није ли Бог на висини небеској? Погледај горе звезде, како су високо.
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 Али ти кажеш: Шта зна Бог? Еда ли ће кроз таму судити?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Облаци Га заклањају, те не види; хода по кругу небеском.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Јеси ли запазио стари пут којим су ишли неправедници,
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 Који се искоренише пре времена и вода се разли по темељу њиховом?
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 Говораху Богу: Иди од нас. Шта би им учинио Свемогући?
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 А Он им је напунио куће добра. Али намера безбожничка далеко је од мене.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 Видеће праведници и радоваће се, и безазлени подсмеваће им се.
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 Да, још није уништено добро наше, а остатак је њихов прождрао огањ.
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Сложи се с Њим и помири се; тако ће ти бити добро.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Прими из уста Његових закон, и сложи речи Његове у срцу свом.
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 Ако се вратиш к Свемогућем, опет ћеш се назидати, ако удаљиш од шатора својих безакоње,
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 Тада ћеш метати по праху злато и офирско злато по камењу из потока.
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 И Свемогући биће ти злато и сребро и сила твоја.
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 Јер ћеш се тада радовати о Господу, и подигнућеш к Богу лице своје.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Молићеш Му се, и услишиће те, и завете своје извршићеш.
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 Шта год наумиш, излазиће ти; и на путевима твојим светлиће видело.
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 Кад други буду понижени, рећи ћеш: Да се подигну; и Бог ће избавити оног ко је оборених очију.
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 Избавиће и оног који није без кривице; избавиће га чистотом руку твојих.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.

< Књига о Јову 22 >