Књига о Јову 21
1 А Јов одговори и рече:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
Ouvi atentamente minhas palavras, e seja isto vossas consolações.
3 Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
Suportai-me, e eu falarei; e depois de eu ter falado, [então] zombai.
4 Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
Por acaso eu me queixo de algum ser humano? Porém ainda que [assim fosse], por que meu espírito não se angustiaria?
5 Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
Olhai-me, e espantai-vos; e ponde a mão sobre a boca.
6 Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
Pois quando eu me lembro [disto], me assombro, e minha carne é tomada de tremor.
7 Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
Por que razão os perversos vivem, envelhecem, e ainda crescem em poder?
8 Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
Seus filhos progridem com eles diante de seus rostos; e seus descendentes diante de seus olhos.
9 Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
Suas casas têm paz, sem temor, e a vara de Deus não está contra eles.
10 Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
Seus touros procriam, e não falham; suas vacas geram filhotes, e não abortam.
11 Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
Suas crianças saem como um rebanho, e seus filhos saem dançando.
12 Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
Levantam [a voz] ao [som] de tamboril e de harpa e se alegram ao som de flauta.
Em prosperidade gastam seus dias, e em um momento descem ao Xeol. (Sheol h7585)
14 А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
Assim dizem a Deus: Afasta-te de nós, porque não queremos conhecer teus caminhos.
15 Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
Quem é o Todo-Poderoso, para que o sirvamos? E de que nos aproveitará que oremos a ele?
16 Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
Eis que sua prosperidade não se deve às mãos deles. Longe de mim esteja o conselho dos perversos!
17 Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
Quantas vezes sucede que a lâmpada dos perversos se apaga, e sua perdição vem sobre eles, [e] Deus em sua ira [lhes] reparte dores?
18 Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
Eles serão como palha diante do vento, como o restos de palha que o turbilhão arrebata.
19 Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
[Vós dizeis]: Deus guarda sua violência para seus filhos. Que [Deus] pague ao próprio [perverso], para que o conheça.
20 Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
Seus olhos vejam sua ruína, e beba da ira do Todo-Poderoso.
21 Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
Pois que interesse teria ele em sua casa depois de si, quando o número for cortado o número de seus meses?
22 Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
Poderia alguém ensinar conhecimento a Deus, que julga [até] os que estão no alto?
23 Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
Alguém morre na sua força plena, estando todo tranquilo e próspero,
24 Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
Seus baldes estando cheios de leite, e o tutano de seus ossos umedecido.
25 А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
Porém outro morre com amargura de alma, nunca tendo experimentado a prosperidade.
26 Обојица леже у праху, и црви их покривају.
Juntamente jazem no pó, e os vermes os cobrem.
27 Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
Eis que eu sei vossos pensamentos, e os mais intentos que planejais contra mim.
28 Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
Porque dizeis: Onde está a casa do príncipe?, e: Onde está tenda das moradas dos perversos?
29 Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
Por acaso não perguntastes aos que passam pelo caminho, e não conheceis seus sinais?
30 Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
Que os maus são preservados no dia da destruição, [e] são livrados no dia das fúrias?
31 Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
Quem lhe denunciará seu caminho em sua face? E quem lhe pagará pelo que ele fez?
32 Али се износи у гробље и остаје у гомили.
Finalmente ele é levado à sepultura, e no túmulo fazem vigilância.
33 Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
Os torrões do vale lhe são doces; e todos o seguem; e adiante dele estão inúmeros.
34 Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
Como, pois, me consolais em vão, já que vossas em vossas respostas [só] resta falsidade?
