Књига о Јову 21
1 А Јов одговори и рече:
Job vastasi ja sanoi:
2 Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
"Kuulkaa, kuulkaa minun sanojani ja suokaa minulle se lohdutus!
3 Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
Kärsikää minua, että saan puhua. Kun olen puhunut, pilkatkaa sitten.
4 Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
Ihmisiäkö vastaan minä valitan? Tahi kuinka en kävisi kärsimättömäksi?
5 Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
Kääntykää minuun, niin tyrmistytte ja panette kätenne suullenne.
6 Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
Kun käyn ajattelemaan, niin kauhistun, ja vavistus valtaa ruumiini:
7 Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
Miksi jumalattomat saavat elää, vanheta, jopa voimassa vahvistua?
8 Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
Heidän sukunsa on vankkana heidän edessään, heidän jälkeläisensä heidän silmäinsä alla.
9 Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
Heidän kotinsa ovat rauhassa, kauhuista kaukana; ei satu heihin Jumalan vitsa.
10 Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
Hänen sonninsa polkee eikä turhaan, hänen lehmänsä poikii eikä kesken.
11 Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
Poikansa he laskevat ulos niinkuin lammaslauman, heidän lapsensa hyppelevät leikiten.
12 Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
He virittävät laulujaan vaskirummun ja kanteleen kaikuessa ja iloitsevat huilun soidessa.
He viettävät päivänsä onnessa, mutta äkkiä heidät säikähytetään alas tuonelaan. (Sheol h7585)
14 А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
Ja kuitenkin he sanoivat Jumalalle: 'Mene pois meidän luotamme, sinun teistäsi emme tahdo tietää.
15 Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
Mikä on Kaikkivaltias, että häntä palvelisimme? Ja mitä hyötyä meillä on siitä, että häntä rukoilemme?'
16 Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
Katso, heidän onnensa ei ole heidän omassa kädessänsä. Jumalattomain neuvo olkoon minusta kaukana.
17 Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
Kuinkapa usein jumalattomain lamppu sammuu ja heidät yllättää heidän turmionsa? Kuinkapa usein hän jakelee arpaosat vihassansa?
18 Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
Ovatko he niinkuin tuulen vietävät oljet, niinkuin akanat, jotka tuulispää tempaa mukaansa?
19 Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
Jumala muka säästää hänen lapsilleen hänen onnettomuutensa. Kostakoon hän hänelle itselleen, niin että hän sen tuntee.
20 Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
Nähköön hän perikatonsa omin silmin, juokoon itse Kaikkivaltiaan vihan.
21 Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
Sillä mitä hän välittää perheestänsä, jälkeensä jäävistä, kun hänen kuukausiensa luku on täysi!
22 Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
Onko opetettava ymmärrystä Jumalalle, hänelle, joka taivaallisetkin tuomitsee?
23 Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
Toinen kuolee täydessä onnessansa, kaikessa rauhassa ja levossa;
24 Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
hänen astiansa ovat maitoa täynnä, ja hänen luunsa juotetaan ytimellä.
25 А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
Toinen kuolee katkeralla mielellä, saamatta onnea maistaa.
26 Обојица леже у праху, и црви их покривају.
Yhdessä he panevat maata multaan, ja madot peittävät heidät.
27 Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
Katso, minä tunnen teidän ajatuksenne ja juonet, joilla mielitte sortaa minut.
28 Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
Kun sanotte: 'Missä on nyt mahtimiehen talo, missä maja, jossa jumalattomat asuivat?'
29 Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
niin ettekö ole kysyneet maita kulkeneilta? Ette voi kieltää, mitä he ovat todeksi nähneet,
30 Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
että paha säästetään onnettomuuden päivältä, vihan päivältä hänet saatetaan suojaan.
31 Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
Kuka puhuu hänelle vasten kasvoja hänen vaelluksestaan, kuka kostaa hänelle, mitä hän on tehnyt?
32 Али се износи у гробље и остаје у гомили.
Hänet saatetaan kalmistoon, ja hänen hautakumpuansa vaalitaan.
33 Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
Kepeät ovat hänelle laakson turpeet. Kaikki ihmiset seuraavat hänen jäljessänsä, niinkuin epälukuiset ovat kulkeneet hänen edellänsä.
34 Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
Kuinka tuotte minulle niin turhaa lohdutusta? Entä vastauksenne-niistä jää pelkkä petollisuus jäljelle."
