Књига о Јову 21
1 А Јов одговори и рече:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
3 Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
4 Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
5 Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
6 Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
7 Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
8 Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
9 Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
10 Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
11 Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
12 Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf. (Sheol h7585)
14 А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
15 Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
16 Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
17 Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
18 Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
19 Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
20 Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
21 Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
22 Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
23 Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
24 Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
25 А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
26 Обојица леже у праху, и црви их покривају.
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
27 Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
28 Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
29 Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
30 Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
31 Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
32 Али се износи у гробље и остаје у гомили.
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
33 Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
34 Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
