< Књига о Јову 19 >

1 А Јов одговори и рече:
ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:
2 Докле ћете мучити душу моју и сатирати ме речима?
«هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟
3 Већ сте ме десет пута наружили; није вас стид што тако наваљујете на ме?
ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم.
4 Али ако сам доиста погрешио, погрешка ће моја остати код мене.
گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە.
5 Ако ли се још хоћете да дижете на ме и да ме корите мојом срамотом,
ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن،
6 Онда знајте да ме је Бог оборио и мрежу своју разапео око мене.
ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا.
7 Ето, вичем на неправду, али се не слушам; вапим, али нема суда.
«هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە.
8 Заградио је пут мој да не могу проћи; на стазе моје метнуо је мрак.
ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم.
9 Свукао је с мене славу моју и скинуо венац с главе моје.
شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە.
10 Порушио ме је од свуда, да ме нема; и као дрво ишчупао је надање моје.
لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند.
11 Распалио се на ме гнев Његов, и узео ме је међу непријатеље своје.
تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام.
12 Војске Његове дођоше све заједно и насуше к себи пут к мени, стадоше у логор около шатора мог.
پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند.
13 Браћу моју удаљио је од мене, и знанци моји туђе се од мене.
«کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە.
14 Ближњи моји оставише ме, и знанци моји заборавише ме.
خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم.
15 Домашњи моји и моје слушкиње гледају ме као туђина; странац сам у очима њиховим.
میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن.
16 Зовем слугу свог, а он се не одзива, а молим га устима својим.
بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە.
17 Дах је мој мрзак жени мојој, а преклињем је синовима утробе своје.
بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم.
18 Ни деца не хају за ме; кад устанем, руже ме.
تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن.
19 Мрзак сам свима неверним својим, и које љубљах посташе ми противници.
هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە.
20 За кожу моју као за месо моје прионуше кости моје; једва оста кожа око зуба мојих.
ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم.
21 Смилујте се на ме, смилујте се на ме, пријатељи моји, јер се рука Божија дотакла мене.
«بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم.
22 Зашто ме гоните као Бог, и меса мог не можете да се наситите?
بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟
23 О кад би се написале речи моје! Кад би се ставиле у књигу!
«خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا،
24 Писаљком гвозденом и оловом на камену за вечни спомен кад би се урезале!
خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران.
25 Али знам да је жив мој Искупитељ, и на последак да ће стати над прахом.
بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە.
26 И ако се ова кожа моја и рашчини, опет ћу у телу свом видети Бога.
پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم.
27 Ја исти видећу Га, и очи моје гледаће Га, а не друге. А бубрега мојих нестаје у мени.
ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم!
28 Него би требало да кажете: Зашто га гонимо? Кад је корен беседе у мени.
«ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“
29 Бојте се мача; јер је мач освета за безакоње; и знајте да има суд.
لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.»

< Књига о Јову 19 >