Књига о Јову 18
1 А Вилдад Сушанин одговори и рече:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Кад ћете свршити разговор? Оразумите се, па ћемо онда говорити.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Зашто се мисли да смо као стока? Зашто смо гадни у вашим очима?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Који растржеш душу своју у јарости својој, хоће ли се тебе ради оставити земља и стена се преместити са свог места?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Да, видело безбожних угасиће се, и искра огња њиховог неће сијати.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Видело ће помркнути у шатору његовом, и жижак ће се његов угасити у њему.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Силни кораци његови стегнуће се, и обориће га његова намера.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Јер ће се увалити у замку ногама својим и наићи ће на мрежу;
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Ухватиће га замка за пету и свладаће га лупеж.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Сакривено му је пругло на земљи, и клопка на стази.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Од свуда ће га страхоте страшити и тераће га устопце.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Изгладнеће сила његова, и невоља ће бити готова уза њ.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Појешће жиле коже његове, појешће жиле његове првенац смрти.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Ишчупаће се из стана његовог узданица његова, и то ће га одвести к цару страшном.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Наставаће се у шатору његовом, који неће бити његов, посуће се сумпором стан његов.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Жиле ће се његове посушити оздо, и озго ће се сасећи гране његове.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Спомен ће његов погинути на земљи, нити ће му име бити по улицама.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Одагнаће се из светлости у мрак, и избациће се из света.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Ни сина ни унука неће му бити у народу његовом, нити каквог остатка у становима његовим.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Чудиће се дану његовом који буду после њега, а који су били пре обузеће их страх.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Такви су станови безаконикови, и такво је место оног који не зна за Бога.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
