Књига о Јову 17
1 Дух се мој квари, дана мојих нестаје; гробови су моји.
Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
2 Код мене су ругачи, и око моје проводи ноћи у јаду који ми задају.
Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
3 Дај ми ко ће јамчити код Тебе; ко је тај који ће се руковати са мном?
Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
4 Јер си од њиховог срца сакрио разум; зато их нећеш узвисити.
Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
5 Ко ласка пријатељима, његовим ће синовима очи посахнути.
Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
6 Учинио је од мене причу народима, и постао сам бубњање међу њима.
У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
7 Потамнело је око моје од јада, и сви уди моји посташе као сен.
Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
8 Зачудиће се томе прави, и безазлени ће устати на лицемере.
Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
9 Али ће се праведник држати свог пута, и ко је чистих руку већма ће ојачати.
Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
10 А ви вратите се свиколики и ходите; нећу наћи мудра међу вама.
Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
11 Дани моји прођоше, мисли моје покидаше се, што имах у срцу.
Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
12 Од ноћи начинише дан, и светлост је близу мрака.
Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Әгәр күтсәм, өйүм тәһтисара болиду; Мән қараңғулуққа орнумни раслаймән. (Sheol h7585)
14 Гробу вичем: Ти си отац мој; црвима: Ти си мати моја, ти си сестра моја.
«Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
15 И где је сада надање моје? Моје надање ко ће видети?
Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
