Књига о Јову 16
1 А Јов одговори и рече:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
5 Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
7 А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
11 Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
12 Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
13 Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
14 Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
16 Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
17 Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
18 Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
19 И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
20 Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
21 О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
