Књига о Јову 16
1 А Јов одговори и рече:
Allora Giobbe rispose e disse:
2 Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
“Di cose come codeste, ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!
3 Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
Non ci sarà egli una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?
4 И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
Anch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere assieme delle parole contro a voi e su di voi scrollare il capo;
5 Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
potrei farvi coraggio con la bocca; e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe.
6 Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; e se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?
7 А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
Ora, purtroppo, Dio m’ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;
8 Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
m’ha coperto di grinze e questo testimonia contro a me, la mia magrezza si leva ad accusarmi in faccia.
9 Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
La sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me. Il mio nemico aguzza gli occhi su di me.
10 Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
Apron larga contro a me la bocca, mi percuoton per obbrobrio le guance, si metton tutt’insieme a darmi addosso.
11 Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
Iddio mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano dei malvagi.
12 Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
Vivevo in pace, ed egli m’ha scosso con violenza, m’ha preso per la nuca, m’ha frantumato, m’ha posto per suo bersaglio.
13 Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.
14 Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
Apre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.
15 Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
Mi son cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.
16 Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
Il mio viso è rosso di pianto, e sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.
17 Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
Eppure, le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura.
18 Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
O terra, non coprire il mio sangue, e non vi sia luogo ove si fermi il mio grido!
19 И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
Già fin d’ora, ecco, il mio Testimonio è in cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.
20 Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
Gli amici mi deridono, ma a Dio si volgon piangenti gli occhi miei;
21 О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
sostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figliuol d’uomo contro i suoi compagni!
22 Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
Poiché, pochi anni ancora, e me ne andrò per una via senza ritorno.
