Књига о Јову 16
1 А Јов одговори и рече:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.
3 Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?
4 И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?
5 Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.
6 Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
7 А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.
8 Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.
9 Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.
10 Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.
11 Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.
12 Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.
13 Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.
14 Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.
15 Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.
16 Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.
17 Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.
18 Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.
19 И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.
20 Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.
21 О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.
22 Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
