Књига о Јову 15
1 А Елифас Теманац одговори и рече:
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
2 Хоће ли мудар човек казивати празне мисли и пунити трбух ветром источним,
Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?
3 Препирући се говором који не помаже и речима које нису ни на шта?
Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?
4 А ти уништаваш страх Божји и укидаш молитве к Богу.
Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.
5 Јер безакоње твоје показују уста твоја, ако и јеси изабрао језик лукав.
Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.
6 Осуђују те уста твоја, а не ја; и усне твоје сведоче на те.
Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.
7 Јеси ли се ти први човек родио? Или си пре хумова саздан?
Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?
8 Јеси ли тајну Божију чуо и покупио у себе мудрост?
Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?
9 Шта ти знаш што ми не бисмо знали? Шта ти разумеш што не би било у нас?
Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?
10 И седих и старих људи има међу нама, старијих од оца твог.
Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.
11 Мале ли су ти утехе Божије? Или имаш шта сакривено у себи?
Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?
12 Што те је занело срце твоје? И што севају очи твоје,
Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?
13 Те обраћаш против Бога дух свој и пушташ из уста својих такве речи?
Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.
14 Шта је човек, да би био чист, и рођени од жене, да би био прав?
Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?
15 Гле, не верује свецима својим, и небеса нису чиста пред очима Његовим;
Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.
16 А камоли гадни и смрдљиви човек, који пије неправду као воду?
Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?
17 Ја ћу ти казати, послушај ме, и приповедићу ти шта сам видео,
Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;
18 Шта мудраци казаше и не затајише, шта примише од отаца својих,
Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;
19 Којима самим дана би земља, и туђин не прође кроз њу.
Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.
20 Безбожник се мучи свега века свог, и насилнику је мало година остављено.
Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.
21 Страх му зуји у ушима, у мирно доба напада пустошник на њ.
Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.
22 Не верује да ће се вратити из таме, одсвуда привиђа мач.
Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.
23 Тумара за хлебом говорећи: Где је? Зна да је за њ спремљен дан тамни.
Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.
24 Туга и невоља страше га, и наваљују на њ као цар готов на бој.
Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.
25 Јер је замахнуо на Бога руком својом, и Свемогућем се опро.
Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.
26 Трчи исправљена врата на њ с многим високим штитовима својим.
Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.
27 Јер је покрио лице своје претилином, и наваљао сало на бокове своје.
Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;
28 И седео је у градовима раскопаним и у кућама пустим, обраћеним у гомилу камења.
En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.
29 Неће се обратити нити ће остати благо његово, и неће се раширити по земљи добро његово.
Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.
30 Неће изаћи из мрака, огранке његове осушиће пламен, однеће га дух уста његових.
Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.
31 Нека се не узда у таштину преварени, јер ће му таштина бити плата.
Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.
32 Пре свог времена свршиће се, и грана његова неће зеленети.
Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.
33 Откинуће се као с лозе незрео грозд његов и пупци ће се његови као с маслине побацати.
Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.
34 Јер ће опустети збор лицемерски, и огањ ће спалити шаторе оних који примају поклоне.
Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.
35 Зачињу невољу и рађају муку, и трбух њихов саставља превару.
Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.
