Књига о Јову 13
1 Ето, све је то видело око моје, чуло ухо моје, и разумело.
“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
2 Шта ви знате, знам и ја, нисам гори од вас.
Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
3 Ипак бих говорио са Свемогућим, и рад сам с Богом правдати се.
Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
4 Јер ви измишљате лажи, сви сте залудни лекари.
Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
5 О да бисте сасвим ћутали! Били бисте мудри.
Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
6 Чујте мој одговор, и слушајте разлоге уста мојих.
Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
7 Треба ли да говорите за Бога неправду или превару да говорите за Њ?
Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
8 Треба ли да Му гледате ко је? Треба ли да се препирете за Бога?
O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
9 Хоће ли бити добро кад вас стане испитивати? Хоћете ли Га преварити као што се вара човек?
Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
10 Заиста ће вас карати, ако тајно узгледате ко је.
Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
11 Величанство Његово неће ли вас уплашити? И страх Његов неће ли вас спопасти?
O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
12 Спомени су ваши као пепео, и ваше висине као гомиле блата.
Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
13 Ћутите и пустите ме да ја говорим, па нека ме снађе шта му драго.
“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
14 Зашто бих кидао месо своје својим зубима и душу своју метао у своје руке?
Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
15 Гле, да ме и убије, опет ћу се уздати у Њ, али ћу бранити путеве своје пред Њим.
Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
16 И Он ће ми бити спасење, јер лицемер неће изаћи преда Њ.
Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
17 Слушајте добро беседу моју, и нека вам уђе у уши шта ћу исказати.
Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
18 Ево, спремио сам парбу своју, знам да ћу бити прав.
İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
19 Ко ће се прети са мном? Да сад умукнем, издахнуо бих.
Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
20 Само двоје немој ми учинити, па се нећу крити од лица Твог.
“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
21 Уклони руку своју од мене, и страх Твој да ме не страши.
Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
22 Потом зови ме, и ја ћу одговарати; или ја да говорим, а Ти ми одговарај.
Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
23 Колико је безакоња и греха мојих? Покажи ми преступ мој и грех мој.
Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
24 Зашто скриваш лице своје и држиш ме за непријатеља свог?
Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
25 Хоћеш ли скршити лист који носи ветар или ћеш гонити суву сламку,
Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
26 Кад ми пишеш горчине, и дајеш ми у наследство грехе младости моје,
Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
27 И мећеш ноге моје у кладе, и пазиш на све стазе моје и идеш за мном устопце?
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
28 А он се распада као трулина, као хаљина коју једе мољац.
“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
