Књига о Јову 13
1 Ето, све је то видело око моје, чуло ухо моје, и разумело.
| הן כל ראתה עיני שמעה אזני ותבן לה׃ |
2 Шта ви знате, знам и ја, нисам гори од вас.
| כדעתכם ידעתי גם אני לא נפל אנכי מכם׃ |
3 Ипак бих говорио са Свемогућим, и рад сам с Богом правдати се.
| אולם אני אל שדי אדבר והוכח אל אל אחפץ׃ |
4 Јер ви измишљате лажи, сви сте залудни лекари.
| ואולם אתם טפלי שקר רפאי אלל כלכם׃ |
5 О да бисте сасвим ћутали! Били бисте мудри.
| מי יתן החרש תחרישון ותהי לכם לחכמה׃ |
6 Чујте мој одговор, и слушајте разлоге уста мојих.
| שמעו נא תוכחתי ורבות שפתי הקשיבו׃ |
7 Треба ли да говорите за Бога неправду или превару да говорите за Њ?
| הלאל תדברו עולה ולו תדברו רמיה׃ |
8 Треба ли да Му гледате ко је? Треба ли да се препирете за Бога?
| הפניו תשאון אם לאל תריבון׃ |
9 Хоће ли бити добро кад вас стане испитивати? Хоћете ли Га преварити као што се вара човек?
| הטוב כי יחקר אתכם אם כהתל באנוש תהתלו בו׃ |
10 Заиста ће вас карати, ако тајно узгледате ко је.
| הוכח יוכיח אתכם אם בסתר פנים תשאון׃ |
11 Величанство Његово неће ли вас уплашити? И страх Његов неће ли вас спопасти?
| הלא שאתו תבעת אתכם ופחדו יפל עליכם׃ |
12 Спомени су ваши као пепео, и ваше висине као гомиле блата.
| זכרניכם משלי אפר לגבי חמר גביכם׃ |
13 Ћутите и пустите ме да ја говорим, па нека ме снађе шта му драго.
| החרישו ממני ואדברה אני ויעבר עלי מה׃ |
14 Зашто бих кидао месо своје својим зубима и душу своју метао у своје руке?
| על מה אשא בשרי בשני ונפשי אשים בכפי׃ |
15 Гле, да ме и убије, опет ћу се уздати у Њ, али ћу бранити путеве своје пред Њим.
| הן יקטלני לא איחל אך דרכי אל פניו אוכיח׃ |
16 И Он ће ми бити спасење, јер лицемер неће изаћи преда Њ.
| גם הוא לי לישועה כי לא לפניו חנף יבוא׃ |
17 Слушајте добро беседу моју, и нека вам уђе у уши шта ћу исказати.
| שמעו שמוע מלתי ואחותי באזניכם׃ |
18 Ево, спремио сам парбу своју, знам да ћу бити прав.
| הנה נא ערכתי משפט ידעתי כי אני אצדק׃ |
19 Ко ће се прети са мном? Да сад умукнем, издахнуо бих.
| מי הוא יריב עמדי כי עתה אחריש ואגוע׃ |
20 Само двоје немој ми учинити, па се нећу крити од лица Твог.
| אך שתים אל תעש עמדי אז מפניך לא אסתר׃ |
21 Уклони руку своју од мене, и страх Твој да ме не страши.
| כפך מעלי הרחק ואמתך אל תבעתני׃ |
22 Потом зови ме, и ја ћу одговарати; или ја да говорим, а Ти ми одговарај.
| וקרא ואנכי אענה או אדבר והשיבני׃ |
23 Колико је безакоња и греха мојих? Покажи ми преступ мој и грех мој.
| כמה לי עונות וחטאות פשעי וחטאתי הדיעני׃ |
24 Зашто скриваш лице своје и држиш ме за непријатеља свог?
| למה פניך תסתיר ותחשבני לאויב לך׃ |
25 Хоћеш ли скршити лист који носи ветар или ћеш гонити суву сламку,
| העלה נדף תערוץ ואת קש יבש תרדף׃ |
26 Кад ми пишеш горчине, и дајеш ми у наследство грехе младости моје,
| כי תכתב עלי מררות ותורישני עונות נעורי׃ |
27 И мећеш ноге моје у кладе, и пазиш на све стазе моје и идеш за мном устопце?
| ותשם בסד רגלי ותשמור כל ארחותי על שרשי רגלי תתחקה׃ |
28 А он се распада као трулина, као хаљина коју једе мољац.
| והוא כרקב יבלה כבגד אכלו עש׃ |
