Књига о Јову 12
1 А Јов одговори и рече:
Ο δε Ιώβ απεκρίθη και είπε·
2 Да, ви сте људи, и с вама ће умрети мудрост.
Σεις είσθε αληθώς οι άνθρωποι, και με σας θέλει τελευτήσει η σοφία.
3 И ја имам срце као и ви, нити сам гори од вас; и у кога нема тога?
Και εγώ έχω σύνεσιν ως και υμείς· δεν είμαι κατώτερος υμών· και τις δεν γνωρίζει τοιαύτα πράγματα;
4 На подсмех сам пријатељу свом, који кад зове Бога одазове му се; на подсмех је праведни и добри.
Έγεινα χλεύη εις τον πλησίον μου, όστις επικαλούμαι τον Θεόν, και μοι αποκρίνεται. Ο δίκαιος και άμεμπτος περιγελάται.
5 Бачен је луч по мишљењу срећног онај који хоће да попузне.
Ο κινδυνεύων να ολισθήση με τους πόδας είναι εις τον στοχασμόν του ευτυχούντος ως λύχνος καταπεφρονημένος.
6 Мирне су колибе лупешке, и без страха су који гневе Бога, њима Бог даје све у руке.
Αι σκηναί των ληστών ευτυχούσι, και οι παροργίζοντες τον Θεόν είναι εν ασφαλεία, εις τας χείρας των οποίων ο Θεός φέρει αφθονίαν.
7 Запитај стоку, научиће те; или птице небеске, казаће ти.
Αλλ' ερώτησον τώρα τα ζώα, και θέλουσι σε διδάξει· και τα πετεινά του ουρανού, και θέλουσι σοι απαγγείλει·
8 Или се разговори са земљом, научиће те, и рибе ће ти морске приповедити.
ή λάλησον προς την γην, και θέλει σε διδάξει· και οι ιχθύες της θαλάσσης θέλουσι σοι διηγηθή.
9 Ко не зна од свега тога да је рука Господња то учинила?
Τις εκ πάντων τούτων δεν γνωρίζει, ότι η χειρ του Κυρίου έκαμε ταύτα;
10 Коме је у руци душа свега живог и дух сваког тела човечијег.
Εν τη χειρί του οποίου είναι ψυχή πάντων των ζώντων και η πνοή πάσης ανθρωπίνης σαρκός.
11 Не распознаје ли ухо речи као што грло куша јело?
Το ωτίον δεν διακρίνει τους λόγους; και ο ουρανίσκος λαμβάνει γεύσιν του φαγητού αυτού;
12 У старца је мудрост, и у дугом веку разум.
Η σοφία είναι μετά των γερόντων, και η σύνεσις εν τη μακρότητι των ημερών.
13 У Њега је мудрост и сила, у Њега је савет и разум.
Εν αυτώ είναι η σοφία και η δύναμις· αυτός έχει βουλήν και σύνεσιν.
14 Гле, Он разгради, и не може се опет саградити; затвори човека, и не може се отворити.
Ιδού, καταστρέφει, και δεν ανοικοδομείται· κλείει κατά του ανθρώπου, και ουδείς ο ανοίγων.
15 Гле, устави воде, и пресахну; пусти их, и испреврћу земљу.
Ιδού, κρατεί τα ύδατα, και ξηραίνονται· πάλιν εξαποστέλλει αυτά, και καταστρέφουσι την γην.
16 У Њега је јачина и мудрост, Његов је који је преварен и који вара.
Μετ' αυτού είναι η δύναμις και η σοφία· αυτού είναι ο απατώμενος και ο απατών.
17 Он доводи саветнике у лудило, и судије обезумљује.
Παραδίδει λάφυρον τους βουλευτάς και μωραίνει τους κριτάς.
18 Он разрешује појас царевима, и опасује бедра њихова.
Λύει την ζώνην των βασιλέων και περιζώνει την οσφύν αυτών με σχοινίον.
19 Он доводи кнезове у лудило, и обара јаке.
Παραδίδει λάφυρον τους άρχοντας και καταστρέφει τους ισχυρούς.
20 Он узима беседу речитима, и старцима узима разум.
Αφαιρεί τον λόγον των δεινών ρητόρων, και σηκόνει την σύνεσιν από των πρεσβυτέρων.
21 Он сипа срамоту на кнезове, и распасује јунаке.
Εκχέει καταφρόνησιν επί τους άρχοντας, και λύει την ζώνην των ισχυρών.
22 Он открива дубоке ствари испод таме, и изводи на видело сен смртни.
Αποκαλύπτει εκ του σκότους βαθέα πράγματα, και εξάγει εις φως την σκιάν του θανάτου.
23 Он умножава народе и затире их, расипа народе и сабира.
Μεγαλύνει τα έθνη και αφανίζει αυτά· πλατύνει τα έθνη και συστέλλει αυτά.
24 Он одузима срце главарима народа земаљских, и заводи их у пустињу где нема пута,
Αφαιρεί την καρδίαν από των αρχηγών των λαών της γης, και κάμνει αυτούς να περιπλανώνται εν ερήμω αβάτω·
25 Да пипају по мраку без видела, и чини да тумарају као пијани.
ψηλαφώσιν εν σκότει χωρίς φωτός, και κάμνει αυτούς να παραφέρωνται ως ο μεθύων.
