Књига о Јову 10
1 Додијао је души мојој живот мој; пустићу од себе тужњаву своју, говорићу у јаду душе своје.
“Minha alma está cansada da minha vida. Darei livre curso à minha reclamação. Falarei com a amargura da minha alma.
2 Рећи ћу Богу: Немој ме осудити; кажи ми зашто се преш са мном.
Direi a Deus: 'Não me condenem'. Mostre-me por que você contende comigo.
3 Је ли Ти мило да чиниш силу, да одбацујеш дело руку својих и савет безбожнички обасјаваш?
É bom para você que oprima, que você deve desprezar o trabalho de suas mãos, e sorrir para o conselho dos ímpios?
4 Јесу ли у Тебе очи телесне? Видиш ли као што види човек?
Você tem olhos de carne? Ou você vê como o homem vê?
5 Јесу ли дани твоји као дани човечији, и године твоје као век људски,
São seus dias como os dias dos mortais, ou seus anos como os anos do homem,
6 Те истражујеш моје безакоње и за грех мој разбираш?
que você inquirir após minha iniqüidade, e procurar por meu pecado?
7 Ти знаш да нисам крив, и нема никога ко би избавио из Твоје руке.
Embora você saiba que eu não sou malvado, não há ninguém que possa entregar de sua mão.
8 Твоје су ме руке створиле и начиниле, и Ти ме одсвуда потиреш.
“'Suas mãos me incriminaram e me moldaram completamente, no entanto, vocês me destroem.
9 Опомени се да си ме као од кала начинио, и опет ћеш ме у прах обратити.
Lembre-se, eu lhe imploro, que você me moldou como barro. Você me trará de novo ao pó?
10 Ниси ли ме као млеко слио и као сир усирио ме?
Você não me derramou como leite, e me coagulou como queijo?
11 Навукао си на ме кожу и месо, и костима и жилама сплео си ме.
Você me vestiu de pele e carne, e me unir com ossos e tendões.
12 Животом и милошћу даривао си ме; и старање Твоје чувало је дух мој.
Você me concedeu vida e bondade amorosa. Sua visitação preservou meu espírito.
13 И сакрио си то у срцу свом; али знам да је у Тебе.
No entanto, você escondeu estas coisas em seu coração. Eu sei que isto é com você:
14 Ако сам згрешио, опазио си ме, и ниси ме опростио безакоња мог.
se eu pecar, então você me marca. Você não me absolverá de minha iniqüidade.
15 Ако сам скривио, тешко мени! Ако ли сам прав, не могу подигнути главе, пун срамоте и видећи муку своју.
Se eu sou perverso, ai de mim. Se eu for justo, eu ainda não levantarei minha cabeça, estar cheio de vergonha, e consciente de minha aflição.
16 И ако се подигне, гониш ме као лав, и опет чиниш чудеса на мени.
Se minha cabeça está erguida, você me caça como um leão. Mais uma vez você se mostra poderoso para mim.
17 Понављаш сведочанства своја против мене, и умножаваш гнев свој на ме; војске једне за другом излазе на ме.
Você renova suas testemunhas contra mim, e aumente sua indignação comigo. As mudanças e a guerra estão comigo.
18 Зашто си ме извадио из утробе? О да умрех! Да ме ни око не виде!
“'Por que, então, você me trouxe para fora do útero? Gostaria de ter desistido do espírito, e nenhum olho me tinha visto.
19 Био бих као да никада нисам био; из утробе у гроб био бих однесен.
Eu deveria ter sido como se não tivesse sido. Eu deveria ter sido levado do útero para o túmulo.
20 Није ли мало дана мојих? Престани дакле и окани ме се да се мало опоравим,
Aren meus dias não são poucos? Pare! Deixe-me em paz, para que eu possa encontrar um pouco de conforto,
21 Пре него отидем одакле се нећу вратити, у земљу тамну и у сен смртни,
antes de ir para onde eu não voltarei, para a terra das trevas e da sombra da morte;
22 У земљу тамну као мрак и у сен смртни, где нема промене и где је видело као тама.
a terra escura como a meia-noite, da sombra da morte, sem nenhuma ordem, onde a luz é como a meia-noite'”.
