Јеврејима 11
1 Вера је, пак, тврдо чекање оног чему се надамо, и доказивање оног што не видимо.
Ko eni, ko e tui ko e tuʻunga ia ʻoe ngaahi meʻa ʻoku ʻamanaki lelei ki ai, ko e fakamoʻoni ʻoe ngaahi meʻa taʻehāmai.
2 Јер у њој стари добише сведочанство.
He ko ia naʻe maʻu ai ʻe he mātuʻa ʻae ongoongolelei.
3 Вером познајемо да је свет речју Божјом свршен, да је све што видимо из ништа постало. (aiōn g165)
Ko e tui ʻoku tau ʻilo ai naʻe fakatupu ʻae ngaahi maama ʻe he folofola ʻae ʻOtua, ko ia ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻilo [ni ]naʻe ʻikai ke fakatupu ʻaki ʻae ngaahi meʻa naʻe hā mai. (aiōn g165)
4 Вером принесе Авељ Богу већу жртву него Каин, кроз коју доби сведочанство да је праведник, кад Бог посведочи за даре његове; и кроз њу он мртав још говори.
Ko e tui naʻe ʻatu ai ʻe ʻEpeli ki he ʻOtua ʻae feilaulau lelei hake ʻia Keini, ko ia naʻa ne maʻu ai ʻae fakamoʻoni kuo fakatonuhia ia, ko e fakamoʻoni ʻe he ʻOtua ki heʻene ngaahi foaki: pea ʻoku ne kei leaʻaki ia ka kuo mate ia.
5 Вером би Енох пренесен да не види смрт; и не нађе се, јер га Бог премести, јер пре него га премести, доби сведочанство да угоди Богу.
Ko e tui naʻe hiki ai ʻa ʻInoke, ke ʻoua naʻa hoko kiate ia ʻae mate; pea naʻe ʻikai ʻilo ia, koeʻuhi kuo hiki ia ʻe he ʻOtua: he naʻe teʻeki fai hono hiki, kuo ne maʻu ʻae fakamoʻoni ki heʻene fakafiemālieʻi ʻae ʻOtua.
6 А без вере није могуће угодити Богу; јер онај који хоће да дође к Богу, ваља да верује да има Бог и да плаћа онима који Га траже.
Ka ʻi he taʻemaʻu ʻae tui ʻoku ʻikai mafai hono fakafiemālieʻi: he ko ia ʻoku haʻu ki he ʻOtua, ʻoku totonu ke ne tui ʻoku ai ia, pea ʻoku ne totongi kiate kinautolu ʻoku kumi lahi kiate ia.
7 Вером Ноје примивши заповест и побојавши се оног што још не виде, начини ковчег за спасење дома свог, којим осуди сав свет, и поста наследник правде по вери.
Ko e tui ʻa Noa, kuo hili hono valokiʻi ʻe he ʻOtua ki he ngaahi meʻa teʻeki hā mai, naʻe manavahē ai ia, pea ne faʻu ʻae vaka ke fakamoʻui ai hono fale; ko ia naʻa ne fakahā ai hono kovi ʻoe maama ko ia, pea ne lavaʻi ai ʻae fakatonuhia ʻaia ʻoku ʻi he tui.
8 Вером послуша Авраам кад би позван да изиђе у земљу коју хтеде да прими у наследство, и изиђе не знајући куда иде.
Ko e tui naʻe talangofua ai ʻa ʻEpalahame, ʻi hono ui ia ke ʻalu atu ki ha potu te ne maʻu ʻamui ko e nofoʻanga; pea naʻa ne fononga atu, ʻo ʻikai te ne ʻilo pe ko ʻene ʻalu ki fē.
9 Вером дође Авраам у земљу обећану, као у туђу, и у колибама живљаше с Исаком и с Јаковом, сунаследницима обећања тог.
Ko e tui naʻa ne ʻāunofo ai ʻi he fonua ʻoe talaʻofa, ʻo hangē ha fonua taʻekau ia ki ai, ʻonau nonofo ʻi he ngaahi fale fehikitaki fakataha mo ʻAisake mo Sēkope, ʻonau kau fakataha ʻi he talaʻofa pe ko ia:
10 Јер чекаше град који има темеље, коме је зидар и Творац Бог.
He naʻe ʻamanaki ʻe ia ki ha kolo kuo ai hono ngaahi tuʻunga, ʻaia naʻe langa mo ngaohi ʻe he ʻOtua.
11 Вером и сама Сара нероткиња прими силу да затрудни и роди преко времена старости; јер држаше за верног Оног који обећа.
Ko e tui naʻe maʻu ai ʻe Sela ʻae mālohi ke tuituʻia ai ia, pea fanauʻi ʻe ia ʻae tama ka kuo lahi ʻene motuʻa, he naʻa ne pehē, ʻoku moʻoni ia ʻaia kuo fakaʻilo.
12 Зато се и родише од једног, још готово мртвог, као звезде небеске мноштвом, и као небројени песак покрај мора.
Ko ia naʻe tupu ai mei he tokotaha, pea hangē ia ko ha mate, ʻae tokolahi ke tatau mo e ngaahi fetuʻu ʻoe langi, pea hangē ko e ʻoneʻone ʻi he matātahi ʻoku taʻefaʻalaua.
13 У вери помреше сви ови не примивши обећања, него га видевши издалека, и поклонивши му се, и признавши да су гости и дошљаци на земљи.
Naʻe mate ʻakinautolu ni kotoa pē ʻi he tui, ʻo ʻikai ke nau lavaʻi ʻae ngaahi talaʻofa, ka naʻa nau mamata mamaʻo atu, mo ʻilo pau ki ai, ʻo fāʻufua ia, ʻonau fakahā ko e kau muli mo e kau ʻāunofo ʻakinautolu ʻi he māmani.
14 Јер који тако говоре показују да траже отачанство.
He ko kinautolu ʻoku lea pehē, ʻoku nau fakahā totonu, ʻoku nau kumi ha fonua.
15 И да би се они опоменули оног из ког изиђоше, имали би време да се врате.
Pea ko e moʻoni, ka ne nau tokanga ki he [fonua ]ko ia naʻa nau haʻu mei ai, pehē, ne faingofua pe ʻenau toe foki atu.
16 Али сад боље желе, то јест небеско. Зато се Бог не стиди њих назвати се Бог њихов; јер им приправи град.
Ka ko eni ʻoku nau holi ki he [fonua ]lelei lahi, ʻaia ʻoku ʻi he langi: ko ia kuo ʻikai mā ʻae ʻOtua ʻi hono ui ia ko honau ʻOtua: he kuo ne teuteu ʻae kolo moʻonautolu.
17 Вером приведе Авраам Исака кад би кушан, и јединороднога приношаше, пошто беше примио обећање,
Ko e tui naʻe feilaulau ʻaki ai ʻe ʻEpalahame ʻa ʻAisake, ʻi hono ʻahiʻahiʻi: ʻio, ko ia ne ne maʻu ʻae ngaahi talaʻofa, naʻa ne feilaulau ʻaki hono [foha ]pe taha naʻe fakatupu,
18 У коме беше казано: У Исаку назваће ти се семе;
ʻAia naʻe pehē ki ai, “Ko ʻAisake ʻe mei ai ho hako:”
19 Помисливши да је Бог кадар и из мртвих васкрснути; зато га и узе за прилику.
ʻO ne ʻilo, ʻoku faʻa fai ʻe he ʻOtua hono fokotuʻu mei he mate; pea naʻa ne maʻu ia mei ai foki ʻi he fakatātā.
20 Вером благослови Исак Јакова и Исава у стварима које ће доћи.
Ko e tui ne tāpuaki ai ʻe ʻAisake ʻa Sēkope mo ʻIsoa ʻi he ngaahi meʻa ʻe hoko mai.
21 Вером благослови Јаков умирући сваког сина Јосифовог, и поклони се врху палице његове.
Ko e tui ʻa Sēkope, ʻi heʻene teu ke mate, naʻa ne hū mo tāpuaki ai ʻae ongo foha ʻo Siosefa, ʻi heʻene faʻaki ki hono tokotoko.
22 Вером се опомиња Јосиф умирући изласка синова Израиљевих, и заповеда за кости своје.
Ko e tui ʻa Siosefa, ʻi heʻene teu ke mate, naʻa ne lea ai ki he ʻalu ʻae fānau ʻa ʻIsileli; ʻo ne tuku ʻae fekau koeʻuhi ko hono ngaahi hui ʻoʻona.
23 Вером Мојсија, пошто се роди, крише три месеца родитељи његови, јер видеше красно дете, и побојаше се заповести цареве.
Ko e tui naʻe fufū ai ʻa Mōsese ʻe heʻene mātuʻa, ʻi he māhina ʻe tolu, koeʻuhi naʻa nau ʻilo ko e tamasiʻi fakaʻofoʻofa ia; pea naʻe ʻikai te na manavahē ki he fekau ʻae tuʻi.
24 Вером Мојсије, кад би велики, не хтеде да се назива син кћери Фараонове;
Ko e tui ʻa Mōsese naʻa ne liʻaki ai, ʻi heʻene lahi, hono ui ia ko e tama ʻae ʻofefine ʻo Felo;
25 И воље страдати с народом Божијим, неголи имати земаљску сладост греха:
ʻO ne fili muʻa ke ne kātaki ʻae mamahi fakataha mo e kakai ʻae ʻOtua, ʻi heʻene maʻu ʻae fiefia ʻoe angahala ʻo fuoloa siʻi;
26 Државши срамоту Христову за веће богатство од свега блага мисирског; јер гледаше на плату.
ʻO ne lau ʻae manuki koeʻuhi ko Kalaisi ko e koloa lahi hake ia ʻi he koloa ʻo ʻIsipite: he naʻe sio fakamamaʻu ia ki he totongi.
27 Вером остави Мисир, не побојавши се љутине цареве; јер се држаше Оног који се не види, као да Га виђаше.
Ko e tui naʻa ne liʻaki ai ʻa ʻIsipite, ʻo ʻikai manavahē ki he houhau ʻae tuʻi: he naʻa ne fakakukafi, ʻo hangē ʻoku ne mamata kiate ia ʻoku taʻehāmai.
28 Вером учини пасху и пролив крви, да се онај који губљаше прворођене не дотакне до њих.
Ko e tui naʻa ne fai ai ʻa e [feilaulau ʻoe ]Lakaatu, mo e luluku ʻoe toto, telia naʻa ala kiate kinautolu ʻaia naʻa ne fakaʻauha ʻae ʻuluaki fānau.
29 Вером пређоше Црвено Море као по сувој земљи; које и Мисирци окушавши потопише се.
Ko e tui naʻa nau ʻalu ai ʻi he Tahi kulokula ʻo hangē ʻi he mōmoa: ʻaia naʻe ʻahiʻahi ke fai ʻe he kakai ʻIsipite, pea lōmaki ai ʻakinautolu.
30 Вером падоше зидови јерихонски, кад се обилази око њих седам дана.
Ko e tui naʻe holo ai ʻae ngaahi ʻa ʻo Seliko, ʻi he hili hono takatakai ʻi he ʻaho ʻe fitu.
31 Вером Раав курва не погибе с неверницима, примивши уходе с миром, и изведавши их другим путем.
Ko e tui naʻe ʻikai ʻauha ai ʻa Lehapi, ko e fefine feʻauaki, fakataha mo kinautolu naʻe ʻikai tui, ko ʻene tali lelei pe ʻae kau mataki.
32 И шта ћу још да кажем? Јер ми не би достало времена кад бих стао приповедати о Гедеону, и о Вараку и Самсону и Јефтају, о Давиду и Самуилу, и о другим пророцима,
Pea ko e hā mo ʻeku lea ʻe fai? Koeʻuhi ʻe tuai ʻaupito ʻo kau ka lau kia Kitione, mo Pelaki, mo Samisoni, mo Sefita; mo Tevita foki, mo Samuela, mo e kau palōfita:
33 Који вером победише царства, учинише правду, добише обећања, затворише уста лавовима,
ʻAkinautolu naʻe fakavaivai ʻae ngaahi puleʻanga ʻi he tui, mo fai māʻoniʻoni, mo lavaʻi ʻae ngaahi talaʻofa, mo tāpuni ʻae ngutu ʻoe fanga laione,
34 Угасише силу огњену, побегоше од оштрица мача, ојачаше од немоћи, посташе јаки у биткама, растераше војске туђе;
ʻO fuʻifuʻi ʻae kakaha ʻoe afi, pea hao ʻi he mata ʻoe heletā, pea fakamālohiʻi ʻi [heʻenau ]vaivai, naʻa nau lototoʻa ʻi he tau, pea nau tulia ʻae ngaahi matatau ʻoe kakai muli.
35 Жене примише своје мртве из васкрсења; а други бише побијени, не примивши избављење, да добију боље васкрсење;
Naʻe maʻu ʻe he kau fefine ʻenau mate kuo fokotuʻu moʻui: pea naʻe fakamamahi ʻae niʻihi, ʻo ʻikai te nau tali ʻae fakahaofia; kaekehe kenau lavaʻi ʻae toetuʻu lelei hake:
36 А други ругање и бој поднесоше, па још и окове и тамнице;
Pea naʻe tō ki he niʻihi ʻae ʻahiʻahi ʻoe ngaahi manuki mo e kauʻimaea, ʻio, ʻoe ngaahi haʻi mo e nofo fale fakapōpula:
37 Камењем побијени бише, претрвени бише, искушани бише, од мача помреше; идоше у кожусима и у козјим кожама, у сиротињи, у невољи, у срамоти;
Naʻe tolongaki ʻaki ʻae maka ʻakinautolu, naʻe kilisi ʻo fahiua ʻakinautolu, naʻe ʻahiʻahiʻi, naʻe tāmateʻi ʻaki ʻae heletā: naʻa nau ʻalu fano ʻi he kiliʻi sipi mo e kiliʻi kosi; kuo masiva, kuo mamahi, kuo ngaohikoviʻi;
38 Којих не беше достојан свет, по пустињама потуцаше се, и по горама и по пећинама и по рупама земаљским.
(ʻAkinautolu naʻe ʻikai taau mo māmani ke maʻu: ) naʻa nau ʻalu fano ʻi he ngaahi toafa, mo e ngaahi moʻunga, pea ʻi he ngaahi ʻana mo e luo ʻoe kelekele.
39 И ови сви добивши сведочанство вером не примише обећања;
Pea ko e tui naʻe maʻu ai ʻekinautolu ni kotoa pē ʻae ongoongolelei, ka naʻe ʻikai lavaʻi ʻae talaʻofa:
40 Јер Бог нешто боље за нас одреди, да не приме без нас савршенства.
Ko e meʻa ʻi he teuteu ʻe he ʻOtua ʻae meʻa lelei hake moʻotautolu, ke ʻoua naʻa fakahaohaoa ʻakinautolu taʻekau ai ʻakitautolu.
