2 Мојсијева 1

1 Ово су имена синова Израиљевих који дођоше у Мисир, дођоше с Јаковом, сваки са својом породицом:

۱ و این است نامهای پسران اسرائیل که به مصر آمدند، هر کس با اهل خانه‌اش همراه یعقوب آمدند:

2 Рувим, Симеун, Левије и Јуда,

۲ روبین و شمعون و لاوی ویهودا،

3 Исахар, Завулон и Венијамин,

۳ یساکار و زبولون و بنیامین،

4 Дан и Нефталим, Гад и Асир.

۴ و دان ونفتالی، و جاد و اشیر.

5 А свега беше их од бедара Јаковљевих седамдесет душа с Јосифом, који беше у Мисиру.

۵ و همه نفوسی که از صلب یعقوب پدید آمدند هفتاد نفر بودند. و یوسف درمصر بود.

6 А Јосиф умре и сва браћа његова и сав онај нараштај.

۶ و یوسف و همه برادرانش، و تمامی آن طبقه مردند.

7 И синови Израиљеви народише се и умножише се, и напредоваше и осилише веома, да их се земља напуни.

۷ و بنی‌اسرائیل بارور و منتشر شدند، وکثیر و بی‌نهایت زورآور گردیدند. و زمین ازایشان پر گشت.

8 Тада наста нов цар у Мисиру, који не знаше за Јосифа;

۸ اما پادشاهی دیگر بر مصربرخاست که یوسف را نشناخت.

9 И рече народу свом: Гле, народ синова Израиљевих већи је и силнији од нас.

۹ و به قوم خودگفت: «همانا قوم بنی‌اسرائیل از ما زیاده وزورآورترند.

10 Него хајде мудро да поступамо с њима, да се не множе, и кад настане рат да не пристану с непријатељима нашим и не ударе на нас и не оду из земље.

۱۰ بیایید با ایشان به حکمت رفتارکنیم، مبادا که زیاد شوند. و واقع شود که چون جنگ پدید آید، ایشان نیز با دشمنان ماهمداستان شوند، و با ما جنگ کرده، از زمین بیرون روند.»

11 И поставише над њима настојнике да их муче тешким пословима; и грађаше народ Израиљев Фараону градове Питом и Рамесу.

۱۱ پس سرکاران بر ایشان گماشتند، تا ایشان را به‌کارهای دشوار ذلیل سازند، و برای فرعون شهرهای خزینه، یعنی فیتوم و رعمسیس را بناکردند.

12 Али што га више мучаху то се више множаше и напредоваше, да се грожаху од синова Израиљевих.

۱۲ لیکن چندانکه بیشتر ایشان را ذلیل ساختند، زیادتر متزاید و منتشر گردیدند، و ازبنی‌اسرائیل احتراز می‌نمودند.

13 И жестоко нагоњаху Мисирци синове Израиљеве на послове,

۱۳ و مصریان ازبنی‌اسرائیل به ظلم خدمت گرفتند.

14 И загорчаваху им живот тешким пословима, блатом и опекама и сваким радом у пољу, и сваким другим послом, на који их жестоко нагоњаху.

۱۴ و جانهای ایشان را به بندگی سخت، به گل کاری وخشت سازی و هر گونه عمل صحرایی، تلخ ساختندی. و هر خدمتی که بر ایشان نهادندی به ظلم می‌بود.

15 И још заповеди цар мисирски бабицама јеврејским, од којих једној беше име Сефора, а другој Фува,

۱۵ و پادشاه مصر به قابله های عبرانی که یکی را شفره و دیگری را فوعه نام بود، امرکرده،

16 И рече: Кад бабичите Јеврејке, и у порођају видите да је мушко, убијте га, а кад буде женско, нек остане живо.

۱۶ گفت: «چون قابله گری برای زنان عبرانی بکنید، و بر سنگها نگاه کنید، اگر پسر باشد او رابکشید، و اگر دختر بود زنده بماند.»

17 Али се бабице бојаху Бога, и не чињаху како им рече цар мисирски, него остављаху децу у животу.

۱۷ لکن قابله‌ها از خدا ترسیدند، و آنچه پادشاه مصربدیشان فرموده بود نکردند، بلکه پسران را زنده گذاردند.

18 А цар мисирски дозва бабице, и рече им: Зашто то чините, те остављате у животу мушку децу?

۱۸ پس پادشاه مصر قابله‌ها را طلبیده، بدیشان گفت: «چرا این کار را کردید، و پسران را زنده گذاردید؟»

19 А бабице рекоше Фараону: Јеврејке нису као жене Мисирке; јаче су; док им дође бабица, оне већ роде.

۱۹ قابله‌ها به فرعون گفتند: «از این سبب که زنان عبرانی چون زنان مصری نیستند، بلکه زورآورند، و قبل از رسیدن قابله می‌زایند.»

20 И Бог учини добро бабицама; и народ се умножи и осили веома;

۲۰ و خدا با قابله‌ها احسان نمود، و قوم کثیرشدند، و بسیار توانا گردیدند.

21 И што се бабице бојаху Бога, начини им куће.

۲۱ و واقع شدچونکه قابله‌ها از خدا ترسیدند، خانه‌ها برای ایشان بساخت.

22 Тада заповеди Фараон свему народу свом говорећи: Сваког сина који се роди баците у воду, а кћери све остављајте у животу.

۲۲ و فرعون قوم خود را امر کرده، گفت: «هر پسری که زاییده شود به نهر اندازید، وهر دختری را زنده نگاه دارید.