Књига проповедникова 4

1 Опет видех све неправде које се чине под сунцем, и гле, сузе оних којима се чини неправда, и немају ко би их потешио ни снаге да се избаве из руку оних који им чине неправду; немају никога да их потеши.

Depois me virei, e observei todas as opressões que são feitas abaixo do sol; e eis que [vi] as lágrimas dos oprimidos, que não tinham consolador; a força estava do lado dos seus opressores, porém eles não tinham quem os consolasse.

2 Зато хвалих мртве који већ помреше више него живе који још живе.

Por isso eu considerei os mortos, que já morreram, serem mais merecedores de elogios do que os vivos, que ainda vivem.

3 Али је бољи и од једних и од других онај који још није постао, који није видео зло што бива под сунцем.

E melhor que estes ambos, é aquele que ainda não existe; que não viu as más obras, que são feitas abaixo do sol.

4 Јер видех сваки труд и свако добро дело да од њега бива завист човеку од ближњег његовог. И то је таштина и мука духу.

Também vi eu que todo o trabalho, e toda a habilidade em obras, [causa] ao homem a inveja de seu próximo; também isto é fútil [como] perseguir o vento.

5 Безумник склапа руке своје, и једе своје тело:

O tolo junta suas mãos, e come sua [própria] carne.

6 Боља је једна грст у миру него обе грсти с трудом и муком у духу.

É melhor uma mão cheia [com] descanso, do que ambas as mãos cheias [com] trabalho e perseguição ao vento.

7 Опет видех таштину под сунцем:

Então eu me voltei, e vi uma futilidade abaixo do sol:

8 Има ко је сам, инокосан, нема ни сина ни брата, и опет нема краја труду његовом, и очи његове не могу да се насите богатства; а не мисли: За кога се мучим и одузимам својој души добра? И то је таштина и зао посао.

Havia um que era sozinho, sem filho, nem irmão; e seu trabalho não tem fim, nem seus olhos se fartam de riquezas; nem [diz]: Para quem estou trabalhando, e privando minha alma do que é bom? Também isso é futilidade e enfadonha ocupação.

9 Боље је двојици него једном, јер имају добру добит од свог труда.

Dois são melhores do que um, porque eles têm melhor recompensa por seu trabalho.

10 Јер ако један падне, други ће подигнути друга свог; а тешко једном! Ако падне, нема другог да га подигне.

Porque se vierem a cair, um levanta ao seu companheiro; mas ai daquele que está só, pois caso caia, não há outro que o levante.

11 Још ако двојица спавају заједно, греје један другог; а један како ће се згрејати?

Também, se dois se deitarem juntos, eles se aquecem; mas como alguém sozinho poderá se aquecer?

12 И ако би ко надјачао једног, двојица ће му одолети; и трострука врпца не кида се лако.

E se alguém prevalecer contra um, dois podem resistir contra ele; porque o cordão de três dobras não se rompe tão depressa.

13 Боље је дете убого, а мудро него цар стар, а безуман, који се већ не зна поучити.

Melhor é o jovem pobre e sábio do que o rei velho e tolo, que não sabe dar ouvidos aos conselhos,

14 Јер један излази из тамнице да царује, а други који се роди да царује осиромаши.

porque esse [jovem] pode sair até da prisão para se tornar rei, ainda que tenha nascido pobre em seu reino.

15 Видех све живе који ходе под сунцем где пристају за дететом другим, које ће ступити на његово место.

Vi todos os vivos, que andam abaixo do sol, estarem com o jovem, o sucessor, que ficaria em seu lugar.

16 Нема краја народу који беше пред њим, а који после настану неће се радовати њему. И то је таштина и мука духу.

Não havia fim todo o povo, todo o que houve antes deles; porém os que vêm depois não se alegrarão nele. Também isso é fútil [como] perseguir o vento.