< Књига проповедникова 3 >

1 Свему има време, и сваком послу под небом има време.
לכל זמן ועת לכל חפץ תחת השמים
2 Има време кад се рађа, и време кад се умире; време кад се сади, и време кад се чупа посађено;
עת ללדת ועת למות עת לטעת ועת לעקור נטוע
3 Време кад се убија, и време кад се исцељује; време кад се разваљује, и време кад се гради.
עת להרוג ועת לרפוא עת לפרוץ ועת לבנות
4 Време плачу и време смеху; време ридању и време игрању;
עת לבכות ועת לשחוק עת ספוד ועת רקוד
5 Време кад се размеће камење, и време кад се скупља камење; време кад се грли, и време кад се оставља грљење;
עת להשליך אבנים ועת כנוס אבנים עת לחבוק ועת לרחק מחבק
6 Време кад се тече, и време кад се губи; време кад се чува, и време кад се баца;
עת לבקש ועת לאבד עת לשמור ועת להשליך
7 Време кад се дере, и време кад се сашива; време кад се ћути и време кад се говори.
עת לקרוע ועת לתפור עת לחשות ועת לדבר
8 Време кад се љуби, и време кад се мрзи; време рату и време миру.
עת לאהב ועת לשנא עת מלחמה ועת שלום
9 Каква је корист ономе који ради од оног око чега се труди?
מה יתרון העושה באשר הוא עמל
10 Видео сам послове које је Бог дао синовима људским да се муче око њих.
ראיתי את הענין אשר נתן אלהים לבני האדם--לענות בו
11 Све је учинио да је лепо у своје време, и савет метнуо им је у срце, али да не може човек докучити дела која Бог твори, ни почетка ни краја.
את הכל עשה יפה בעתו גם את העלם נתן בלבם--מבלי אשר לא ימצא האדם את המעשה אשר עשה האלהים מראש ועד סוף
12 Дознах да нема ништа боље за њих него да се веселе и чине добро за живота свог.
ידעתי כי אין טוב בם--כי אם לשמוח ולעשות טוב בחייו
13 И кад сваки човек једе и пије и ужива добра од сваког труда свог, то је дар Божји.
וגם כל האדם שיאכל ושתה וראה טוב בכל עמלו--מתת אלהים היא
14 Дознах да шта год твори Бог оно траје довека, не може му се ништа додати нити се од тога може шта одузети; и Бог твори да би Га се бојали.
ידעתי כי כל אשר יעשה האלהים הוא יהיה לעולם--עליו אין להוסיף וממנו אין לגרע והאלהים עשה שיראו מלפניו
15 Шта је било то је сада, и шта ће бити то је већ било; јер Бог повраћа шта је прошло.
מה שהיה כבר הוא ואשר להיות כבר היה והאלהים יבקש את נרדף
16 Још видех под сунцем где је место суда безбожност и место правде безбожност.
ועוד ראיתי תחת השמש מקום המשפט שמה הרשע ומקום הצדק שמה הרשע
17 И рекох у срцу свом: Бог ће судити праведнику и безбожнику; јер има време свему и сваком послу.
אמרתי אני בלבי--את הצדיק ואת הרשע ישפט האלהים כי עת לכל חפץ ועל כל המעשה שם
18 Рекох у срцу свом за синове људске да им је Бог показао да виде да су као стока.
אמרתי אני בלבי--על דברת בני האדם לברם האלהים ולראות שהם בהמה המה להם
19 Јер шта бива синовима људским то бива и стоци, једнако им бива; како гине она тако гину и они, и сви имају исти дух; и човек ништа није бољи од стоке, јер је све таштина.
כי מקרה בני האדם ומקרה הבהמה ומקרה אחד להם--כמות זה כן מות זה ורוח אחד לכל ומותר האדם מן הבהמה אין כי הכל הבל
20 Све иде на једно место; све је од праха и све се враћа у прах.
הכל הולך אל מקום אחד הכל היה מן העפר והכל שב אל העפר
21 Ко зна да дух синова људских иде горе, а дух стоке да иде доле под земљу?
מי יודע רוח בני האדם--העלה היא למעלה ורוח הבהמה--הירדת היא למטה לארץ
22 Зато видех да ништа нема боље човеку него да се весели оним што ради, јер му је то део; јер ко ће га довести да види шта ће бити после њега?
וראיתי כי אין טוב מאשר ישמח האדם במעשיו--כי הוא חלקו כי מי יביאנו לראות במה שיהיה אחריו

< Књига проповедникова 3 >