Књига проповедникова 1
1 Речи проповедника, сина Давидовог цара у Јерусалиму.
As palavras do pregador, o filho de Davi, rei em Jerusalém:
2 Таштина над таштинама, вели проповедник, таштина над таштинама, све је таштина.
“Vaidade das vaidades”, diz o pregador; “Vaidade das vaidades, tudo é vaidade”.
3 Каква је корист човеку од свега труда његовог, којим се труди под сунцем?
O que o homem ganha com todo seu trabalho no qual ele trabalha sob o sol?
4 Нараштај један одлази и други долази, а земља стоји увек.
Uma geração vai, e outra geração vem; mas a terra permanece para sempre.
5 Сунце излази и залази, и опет хити на место своје одакле излази.
O sol também se levanta, e o sol se põe, e se apressa para seu lugar onde nasce.
6 Ветар иде на југ и обрће се, и у обртању свом враћа се.
O vento vai em direção ao sul, e se volta para o norte. Ele se vira continuamente enquanto vai, e o vento retorna novamente a seus cursos.
7 Све реке теку у море, и море се не препуња; одакле теку реке, онамо се враћају да опет теку.
Todos os rios correm para o mar, mas o mar não está cheio. Para o lugar onde os rios correm, lá eles correm novamente.
8 Све је мучно, да човек не може исказати; око се не може нагледати, нити се ухо може наслушати.
Todas as coisas estão cheias de cansaço para além da pronúncia. O olho não se contenta em ver, nem o ouvido se enche de audição.
9 Шта је било то ће бити, шта се чинило то ће се чинити, и нема ништа ново под сунцем.
O que foi é o que deve ser, e o que foi feito é o que deve ser feito; e não há nada de novo sob o sol.
10 Има ли шта за шта би ко рекао: Види, то је ново? Већ је било за векова који су били пре нас.
Há alguma coisa da qual se possa dizer: “Eis que isto é novo?”. Já foi há muito tempo, nos tempos que nos antecederam.
11 Не помиње се шта је пре било; ни оно што ће после бити неће се помињати у оних који ће после настати.
Não há memória do primeiro; nem haverá memória do segundo que virá, entre os que virão depois.
12 Ја проповедник бејах цар над Израиљем у Јерусалиму.
Eu, o Pregador, fui rei sobre Israel em Jerusalém.
13 И управих срце своје да тражим и разберем мудрошћу све што бива под небом; тај мучни посао даде Бог синовима људским да се муче око њега.
Eu apliquei meu coração para buscar e buscar com sabedoria tudo o que é feito sob o céu. É um fardo pesado que Deus deu aos filhos dos homens para serem afligidos.
14 Видех све што бива под сунцем, и гле, све је таштина и мука духу.
Vi todas as obras que são feitas sob o sol; e eis que tudo é vaidade e uma perseguição ao vento.
15 Шта је криво не може се исправити, и недостаци не могу се избројати.
O que é torto não pode ser reto; e o que está faltando não pode ser contado.
16 Ја рекох у срцу свом говорећи: Ево, ја постах велик, и претекох мудрошћу све који бише пре мене у Јерусалиму, и срце моје виде много мудрости и знања.
Eu disse para mim mesmo: “Eis que obtive para mim uma grande sabedoria acima de tudo o que havia antes de mim em Jerusalém”. Sim, meu coração teve uma grande experiência de sabedoria e conhecimento”.
17 И управих срце своје да познам мудрост и да познам безумље и лудост; па дознах да је и то мука духу.
Eu apliquei meu coração para conhecer a sabedoria, e para conhecer a loucura e a loucura. Percebi que isto também era uma perseguição ao vento.
18 Јер где је много мудрости, много је бриге, и ко умножава знање умножава муку.
Pois em muita sabedoria há muita dor; e quem aumenta o conhecimento aumenta a dor.
