Дела апостолска 16

1 Дође пак у Дерву и у Листру, и гле, онде беше неки ученик, по имену Тимотије, син неке жене Јеврејке која вероваше, а оца Грка;

E ele veio a Derbe e Listra; e eis que estava ali um certo discípulo, de nome Timóteo, filho de uma certa mulher judia crente, mas de pai grego.

2 За њега добро сведочаху браћа која беху у Листри и у Иконији.

Do qual era [bem] testemunhado pelos irmãos [que estavam] em Listra e Icônio.

3 Овог намисли Павле да узме са собом; и узе га, и обреза Јевреја ради који беху у оним местима: јер сви знаху оца његовог да беше Грк.

A este Paulo quis que fosse com ele; e tomando-o, circuncidou-o, por causa dos judeus, que estavam naqueles lugares; porque todos conheciam o pai dele, que era grego.

4 И кад пролажаху по градовима, предаваше им да држе уредбе које уредише апостоли и старешине у Јерусалиму.

E eles, passando pelas cidades, entregavam-lhes as ordenanças que foram determinadas pelos apóstolos e anciãos em Jerusalém, para que [as] guardassem.

5 А цркве се утврђиваху у вери, и сваки дан биваше их више.

E assim as Igrejas eram firmadas na fé, e cada dia aumentavam em número.

6 А кад прођоше Фригију и галатијску земљу, забрани им Дух Свети говорити реч у Азији.

E passando pela Frígia, e pela região da Galácia, foi-lhes impedido pelo Espírito Santo de falarem a palavra na Ásia.

7 А кад дођоше у Мисију хтеше да иду у Витинију, и Дух не даде.

[E] quando eles vieram a Mísia, tentaram ir à Bitínia; mas o Espírito não lhes permitiu.

8 А кад прођоше Мисију, сиђоше у Троаду.

E tendo passado por Mísia, desceram a Trôade.

9 И Павлу се јави утвара ноћу: беше један човек из Македоније, и стајаше молећи га и говорећи: Дођи у Македонију и помози нам.

E uma visão foi vista por Paulo durante a noite: um homem Macedônio se pôs [diante dele], rogando-lhe, e dizendo: Passa à Macedônia, e ajuda-nos!

10 А кад виде утвару, одмах гледасмо да изиђемо у Македонију, дознавши да нас Господ позва да им проповедамо јеванђеље.

E quando ele viu a visão, logo procuramos partir para a Macedônia, concluindo que o Senhor estava nos chamando para anunciarmos o Evangelho a eles.

11 А кад се одвезосмо из Троаде, дођосмо у Самотрак, и сутрадан у Неапољ,

Então, tendo navegado desde Trôade, viemos correndo caminho direto a Samotrácia, e no [dia] seguinte a Neápolis.

12 А оданде у Филибу, које је први град земље Македоније, насеље римско; и у оном граду остасмо неколико дана.

E dali a Filipos, que é a primeira cidade desta parte da Macedônia, [e é] uma colônia; e estivemos naquela cidade [por] alguns dias.

13 А у дан суботни изиђосмо из града к води где беше богомоља; и седавши говорисмо к женама које се беху сабрале.

E no dia de sábado saímos para fora da cidade, onde costumava ser feita oração; e tendo [nos] sentado, falamos às mulheres que tinham se ajuntado [ali].

14 И једна богобојазна жена, по имену Лидија, из града тијатирског, која продаваше скерлет, слушаше: и Господ отвори срце њено да пази на речи Павлове.

E uma certa mulher, por nome Lídia, vendedora de púrpura, da cidade de Tiatira, que servia a Deus; [ela nos] ouviu; o coração da qual o Senhor abriu, para que prestasse atenção ao que Paulo dizia.

15 А кад се крсти она и кућа њена, мољаше нас говорећи: Ако мислите да ја верујем Господа, уђите у моју кућу и живите. И натера нас.

E quando ela foi batizada, e [também] sua casa, ela [nos] rogou, dizendo: Se vós tendes julgado que eu seja fiel ao Senhor, entrai em minha casa e ficai ali. E ela insistiu para conosco.

16 А догоди се кад иђасмо на молитву да нас срете једна робиња која имаше дух погађачки и врачајући доношаше велики добитак својим господарима.

E aconteceu, que ao estarmos nós indo à oração, saiu ao nosso encontro uma moça que tinha espírito de pitonisa; a qual ao fazer adivinhações trazia grande lucro a seus senhores.

17 Ова пође за Павлом и за нама, и викаше говорећи: Ови су људи слуге Бога Највишег, који јављају нама пут спасења.

Esta, seguindo após Paulo e nós, clamava, dizendo: Estes homens são servos do Deus Altíssimo, que nos anunciam o caminho da salvação.

18 И овако чињаше много дана. А кад се Павлу досади, окрену се и рече духу: Заповедам ти именом Исуса Христа, изиђи из ње. И изиђе у тај час.

E ela fazia isto por muitos dias. Mas Paulo, estando descontente com isto, virou-se, e disse ao espírito: Em nome de Jesus Cristo eu te mando que saias dela. E na mesma hora [o espírito] saiu.

19 А кад видеше њени господари да изиђе нада њиховог добитка, узеше Павла и Силу и одвукоше их на пазар ка кнезовима.

E os senhores dela, vendo que a esperança de lucro deles tinha ido embora, pegaram a Paulo e a Silas, e [os] levaram à praça, diante dos governantes.

20 И доведавши их к војводама, рекоше: Ови су људи Јевреји, и муте по нашем граду,

E apresentando-os aos magistrados, disseram: Estes homens perturbam nossa cidade, sendo judeus;

21 И проповедају обичаје које нама не ваља примати ни творити, јер смо Римљани.

E eles anunciam costumes que não nos é lícito receber, nem fazer; pois somos romanos.

22 И слеже се народ на њих, и војводе издреше им хаљине, и заповедише да их шибају.

E a multidão se levantou juntamente contra eles; e os oficiais, rasgando suas roupas, mandaram que fossem açoitados.

23 И пошто их здраво избише бацише их у тамницу, и заповедише тамничару да их добро чува.

E tendo sido lhes dado muitos açoites, os lançaram na prisão, mandando ao carcereiro que os guardasse em segurança.

24 Примивши такву заповест он их баци у најдоњу тамницу и ноге им метну у кладе.

O qual, tendo recebido tal ordem, lançou-os na cela mais interna, e prendeu-lhes os pés no tronco.

25 А у поноћи беху Павле и Сила на молитви и хваљаху Бога; а сужњи их слушаху.

E perto da meia-noite, Paulo e Silas [estavam] orando, e cantando hinos a Deus; [e] os [outros] presos os escutavam.

26 А уједанпут тако се врло затресе земља да се помести темељ тамнички; и одмах се отворише сва врата и свима спадоше окови.

E de repente houve um terremoto tão grande que os alicerces da prisão se moviam; e logo todas as portas se abriram, e todas as correntes [que prendiam] a todos se soltaram.

27 А кад се пробуди тамничар и виде отворена врата тамничка, извади нож и хтеде да се убије, мислећи да су побегли сужњи.

E o carcereiro, tendo acordado e visto abertas todas as portas da prisão; puxou a espada, [e] estava a ponto de se matar, pensando que os presos tinham fugido.

28 А Павле повика здраво говорећи: Не чини себи зло никакво, јер смо ми сви овде.

Mas Paulo clamou em alta voz, dizendo: Não te faças nenhum mal, porque todos nós estamos aqui.

29 А он заискавши свећу улете и дрхћући припаде к Павлу и Сили;

E tendo pedido luzes, saltou para dentro, e termendo muito, ele se prostrou diante de Paulo e Silas.

30 И изведавши их напоље рече: Господо! Шта ми треба чинити да се спасем?

E levando-os para fora, disse: Senhores, o que me é necessário fazer para eu me salvar?

31 А они рекоше: Веруј Господа Исуса Христа и спашћеш се ти и сав дом твој.

E eles [lhe] disseram: Crê no Senhor Jesus Cristo, e serás salvo, tu e a tua casa.

32 И казаше му реч Господњу, и свима који су у дому његовом.

E lhe falaram da palavra do Senhor, e a todos os que estavam em sua casa.

33 И узе их у онај сат ноћи и опра им ране; и крсти се он и сви његови одмах.

E ele, tomando-os consigo, naquela mesma hora da noite, lavou [-lhes] as feridas dos açoites, e logo foi batizado, ele e todos os seus.

34 И уведавши их у свој дом постави трпезу, и радоваше се са свим домом својим што верова Бога.

E tendo os levado a sua casa, pôs [comida] diante deles à mesa; e alegrou-se muito, tendo crido em Deus com toda a sua casa.

35 А кад би дан, послаше војводе пандуре говорећи: Пустите ова два човека.

E sendo [já] de dia, os magistrados mandaram aos guardas, dizendo: Solta aqueles homens.

36 А тамничар каза речи ове Павлу: Послаше војводе да се пустите; сад дакле изиђите и идите с миром.

E o carcereiro anunciou estas palavras a Paulo, [dizendo]: Os magistrados têm mandado vos soltar; portanto agora saí, e ide em paz.

37 А Павле рече њима: Избивши нас пред народом без суда, људе Римљане, бацише у тамницу: и сад хоће да нас пусте? Није тако, него сами нека дођу и изведу нас.

Mas Paulo lhes disse: Eles nos açoitaram publicamente, e sem sermos sentenciados, sendo nós homens romanos, lançaram-nos na prisão, e agora nos lançam fora às escondidas? [Assim] não! Mas que eles mesmos venham e nos tirem.

38 А пандури казаше војводама ове речи; и уплашише се кад чуше да су Римљани;

E os guardas voltaram para dizer aos magistrados estas palavras; e eles temeram ao ouvirem que eram romanos.

39 И дошавши умолише их, и изведоше молећи да изиђу из града.

E tendo vindo, rogaram-lhes; e tirando-os, pediram [-lhes] que saíssem da cidade.

40 А кад изиђоше из тамнице, дођоше к Лидији, и видевши браћу утешише их, и отидоше.

E eles, tendo saído da prisão, entraram [na casa] de Lídia; e vendo aos irmãos, consolaram-lhes; e saíram.