Psalmi 9
1 Hvalim te, Gospode, iz svega srca svojega, kazujem sva èudesa tvoja.
Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
2 Radujem se i veselim se o tebi, pjevam imenu tvojemu, višnji!
Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
3 Neprijatelji se moji vratiše natrag, spotakoše se i nesta ih ispred lica tvojega;
av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
4 Jer si svršio sud moj i odbranio me; sio si na prijesto, sudija pravedni.
For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
5 Rasrdio si se na narode i ubio bezbožnika, ime si im zatro dovijeka, zasvagda.
Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
6 Neprijatelju nesta maèeva sasvijem; gradove ti si razvalio; pogibe spomen njihov.
Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
7 Ali Gospod uvijek živi; spremio je za sud prijesto svoj.
Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
8 On æe suditi vasionome svijetu po pravdi, usudiæe narodima pravo.
og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
9 Gospod je utoèište ubogome, utoèište u nevolji.
Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
10 U tebe se uzdaju koji znaju ime tvoje, jer ne ostavljaš onijeh koji te traže, Gospode!
Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
11 Pojte Gospodu, koji živi na Sionu; kazujte narodu djela njegova;
Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
12 Jer on osveæuje krv, pamti je; ne zaboravlja jauka nevoljnijeh.
For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
13 Smiluj se na me, Gospode; pogledaj kako stradam od neprijatelja svojih, ti, koji me podižeš od vrata smrtnijeh,
Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
14 Da bih kazivao sve hvale tvoje na vratima kæeri Sionove, i slavio spasenje tvoje.
so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
15 Popadaše narodi u jamu, koju su iskopali; u zamku, koju su sami namjestili, uhvati se noga njihova.
Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
16 Poznaše Gospoda; on je sudio; u djela ruku svojih zaplete se bezbožnik.
Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
Dei ugudlege skal fara burt til helheimen, alle heidningar som gløymer Gud. (Sheol h7585)
18 Jer neæe svagda biti zaboravljen ubogi, i nada nevoljnicima neæe nigda poginuti.
For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
19 Ustani, Gospode, da se ne posili èovjek, i da prime narodi sud pred tobom.
Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
20 Pusti, Gospode, strah na njih; neka poznadu narodi da su ljudi.
Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)
