Psalmi 9
1 Hvalim te, Gospode, iz svega srca svojega, kazujem sva èudesa tvoja.
Pasalamatan ko ikaw, Oh Jehova, sa bug-os ko nga kasingkasing; Igapakita ko ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
2 Radujem se i veselim se o tebi, pjevam imenu tvojemu, višnji!
Magahimaya ako ug magakalipay ako diha kanimo; Magaawit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, Oh ikaw nga Hataas Uyamut.
3 Neprijatelji se moji vratiše natrag, spotakoše se i nesta ih ispred lica tvojega;
Sa diha nga motalikod ang akong mga kaaway, Mangapukan ug mangawala (sila) sa imong presencia.
4 Jer si svršio sud moj i odbranio me; sio si na prijesto, sudija pravedni.
Kay nagalaban ka sa akong katungod ug sa akong baruganan; Nagalingkod ka sa trono sa paghukom nga matarung gayud.
5 Rasrdio si se na narode i ubio bezbožnika, ime si im zatro dovijeka, zasvagda.
Gibadlong mo ang mga nasud, gilaglag mo ang mga dautan; Gipala mo ang ilang ngalan sa gihapon ug sa walay katapusan.
6 Neprijatelju nesta maèeva sasvijem; gradove ti si razvalio; pogibe spomen njihov.
Ang mga kaaway miabut na sa katapusan, gilaglag (sila) sa dayon; Ug ang mga ciudad nga gipanlumpag nimo, Ang mao gayud nga handumanan nila nahanaw na.
7 Ali Gospod uvijek živi; spremio je za sud prijesto svoj.
Apan si Jehova nagalingkod ingon nga Hari sa walay katapusan: Siya nagaandam sa iyang trono alang sa paghukom;
8 On æe suditi vasionome svijetu po pravdi, usudiæe narodima pravo.
Ug sa pagkamatarung magahukom siya sa kalibutan, Sa katul-id magapahamtang siya ug paghukom sa mga katawohan.
9 Gospod je utoèište ubogome, utoèište u nevolji.
Si Jehova mahimo usab nga usa ko ka hataas nga torre nga dalangpanan alang sa mga linupigan, Usa ka hataas nga torre sa mga panahon sa kagul-anan;
10 U tebe se uzdaju koji znaju ime tvoje, jer ne ostavljaš onijeh koji te traže, Gospode!
Ug kanimo managsalig ang mga nakaila sa imong ngalan, Kay ikaw, Oh Jehova, wala mobiya niadtong mga nanagpangita kanimo.
11 Pojte Gospodu, koji živi na Sionu; kazujte narodu djela njegova;
Mag-awit kamo ug mga pagdayeg kang Jehova, nga nagapuyo sa Sion: Ipahayag ninyo sa katawohan ang iyang mga buhat.
12 Jer on osveæuje krv, pamti je; ne zaboravlja jauka nevoljnijeh.
Kay siya nga nagahimo ug panimalus tungod sa dugo, nahanumdum kanila; Siya wala malimot sa pagtu-aw sa mga kabus.
13 Smiluj se na me, Gospode; pogledaj kako stradam od neprijatelja svojih, ti, koji me podižeš od vrata smrtnijeh,
Kaloy-an mo ako, Oh Jehova; Tan-awa ang akong kaguol nga akong ginaantus tungod kanila nga nagadumot kanako, Ikaw nga nagtuboy kanako gikan sa mga ganghaan sa kamatayon:
14 Da bih kazivao sve hvale tvoje na vratima kæeri Sionove, i slavio spasenje tvoje.
Aron igapahayag ko ang bug-os mong pagdayeg. Sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Sion Ako magakalipay diha sa imong kaluwasan.
15 Popadaše narodi u jamu, koju su iskopali; u zamku, koju su sami namjestili, uhvati se noga njihova.
Nangahulog ang mga nasud sa gahong nga ilang gibuhat: Sa pukot nga ilang gitagoan, nagapus ang ilang kaugalingong tiil.
16 Poznaše Gospoda; on je sudio; u djela ruku svojih zaplete se bezbožnik.
Nagpaila si Jehova sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom: Ang dautan nalit-agan sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot (Higgaion, Selah, Higgaion, Selah) mga ngalan sa musica nga ginagamit sa mga Hebreohanon lamang.
Ang mga dautan pabalikon ngadto sa Sheol, Lakip ang tanang mga nasud nga nalimot sa Dios. (Sheol h7585)
18 Jer neæe svagda biti zaboravljen ubogi, i nada nevoljnicima neæe nigda poginuti.
Kay ang kabus sa kanunay dili hikalimtan, Ni ang paglaum sa mga kabus mawala nga dayon.
19 Ustani, Gospode, da se ne posili èovjek, i da prime narodi sud pred tobom.
Tumindog ka, Oh Jehova; dili mo itugot nga ang tawo modaug: Papahukmi ang mga nasud diha sa atubangan nimo.
20 Pusti, Gospode, strah na njih; neka poznadu narodi da su ljudi.
Iibutang mo (sila) sa kahadlok, Oh Jehova: Pailha ang mga nasud nga (sila) mga tawo lamang. (Selah)
