Psalmi 81
1 Radujte se Bogu, koji nam daje krjepost; poklikujte Bogu Jakovljevu.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Podignite pjesme, dajte bubanj, slatke gusle sa psaltirom.
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Trubite o mijeni u trubu, o uštapu radi praznika našega.
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 Jer je taki zakon u Izrailja, naredba od Boga Jakovljeva.
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 Za svjedoèanstvo postavi Josifu ovo, kad iðaše na zemlju Misirsku. Jezik, kojega ne znah, èuh:
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 “Uklonio sam ramena njegova od bremena, ruke njegove oprostiše se kotarica.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 U nevolji si me zazvao, i izbavih te, usliših te usred groma, na vodi Merivi iskušah te.
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 Slušaj, narode moj, i zasvjedoèiæu ti, Izrailju, o kad bi me poslušao:
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 Da ne bude u tebe tuðega Boga, i Bogu stranome nemoj se klanjati.
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 Ja sam Gospod, Bog tvoj, koji sam te izveo iz zemlje Misirske; otvori usta svoja, i ja æu ih napuniti.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 Ali ne posluša narod moj glasa mojega, Izrailj ne mari za me.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 I ja ih pustih na volju srca njihova, neka hode po svojim mislima.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 O kad bi narod moj slušao mene, i sinovi Izrailjevi hodili putovima mojim!
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 Brzo bih pokorio neprijatelje njihove, i na protivnike njihove digao bih ruku svoju;
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 Koji mrze na Gospoda, bili bi im pokorni, i dobri dani njihovi bili bi dovijeka;
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 Najboljom bi pšenicom hranio njih, i medom bih iz kamena sitio ih.”
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
