Psalmi 78
1 Èuj, narode moj, nauk moj, prigni uho svoje k rijeèima usta mojih.
Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.
2 Otvoram za prièu usta svoja, kazaæu stare pripovijetke.
Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
3 Što slušasmo i doznasmo, i što nam kazivaše oci naši,
Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.
4 Neæemo zatajiti od djece njihove, naraštaju poznom javiæemo slavu Gospodnju i silu njegovu i èudesa koja je uèinio.
Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.
5 Svjedoèanstvo podiže u Jakovu, i u Izrailju postavi zakon, koji dade ocima našim da ga predadu djeci svojoj;
Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
6 Da bi znao potonji naraštaj, djeca koja æe se roditi, pa i oni da bi kazivali svojoj djeci
Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;
7 Da polažu na Boga nadanje svoje, i ne zaboravljaju djela Božijih, i zapovijesti njegove da drže;
Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
8 I da ne budu kao oci njihovi, rod nevaljao i uporan, rod koji ne bješe tvrd srcem svojim, niti vjeran Bogu duhom svojim.
Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
9 Sinovi Jefremovi naoružani, koji strijeljaju iz luka, vratiše se natrag, kad bijaše boj.
Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
10 Ne saèuvaše zavjeta Božijega, i po zakonu njegovu ne htješe hoditi.
Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
11 Zaboraviše djela njegova, i èudesa, koja im je pokazao,
Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
12 Kako pred ocima njihovijem uèini èudesa u zemlji Misirskoj, na polju Soanu;
Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
13 Razdvoji more, i provede ih, od vode naèini zid;
Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
14 I vodi ih danju oblakom, i svu noæ svijetlijem ognjem;
Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
15 Raskida stijene u pustinji, i poji ih kao iz velike bezdane;
Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
16 Izvodi potoke iz kamena, i vodi vodu rijekama.
Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
17 Ali oni još jednako griješiše njemu, i gnjeviše višnjega u pustinji.
A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
18 I kušaše Boga u srcu svom, ištuæi (jela) po volji svojoj,
I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
19 I vikaše na Boga, i rekoše: “može li Bog zgotoviti trpezu u pustinji?
A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
20 Evo! on udari u kamen, i poteèe voda, i rijeke ustadoše; može li i hljeba dati? hoæe li i mesa postaviti narodu svojemu?”
Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
21 Gospod èu i razljuti se, i oganj se razgorje na Jakova, i gnjev se podiže na Izrailja.
Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
22 Jer ne vjerovaše Bogu i ne uzdaše se u pomoæ njegovu.
Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
23 Tada zapovjedi oblacima odozgo, i otvori vrata nebeska,
Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
24 I pusti, te im podaždje mana za jelo, i hljeb nebeski dade im.
I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
25 Hljeba anðelskoga jeðaše èovjek; posla im (jela) do sitosti.
Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
26 Pusti nebom ustoku, i navede silom svojom jug;
Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
27 I kao prahom zasu ih mesom, i kao pijeskom morskim pticama krilatim;
I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
28 Pobaca ih sred okola njihova, oko šatora njihovijeh.
Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
29 I najedoše se i dade im što su željeli.
I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
30 Ali ih još i ne proðe želja, još bješe jelo u ustima njihovijem,
A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:
31 Gnjev se Božji podiže na njih i pomori najjaèe meðu njima, i mladiæe u Izrailju pobi.
Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.
32 Preko svega toga još griješiše, i ne vjerovaše èudesima njegovijem.
Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;
33 I pusti, te dani njihovi prolaziše uzalud, i godine njihove u strahu.
Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.
34 Kad ih ubijaše, onda pritjecahu k njemu, i obraæahu se i iskahu Boga;
Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,
35 I pominjahu da je Bog obrana njihova, i višnji izbavitelj njihov.
Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:
36 Laskahu mu ustima svojima, i jezikom svojim lagahu mu.
(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;
37 A srce njihovo ne bješe njemu vjerno, i ne bijahu tvrdi u zavjetu njegovu.
A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)
38 Ali on bješe milostiv, i pokrivaše grijeh, i ne pomori ih, èesto ustavljaše gnjev svoj, i ne podizaše sve jarosti svoje.
On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
39 Opominjaše se da su tijelo, vjetar, koji prolazi i ne vraæa se.
Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.
40 Koliko ga puta rasrdiše u pustinji, i uvrijediše u zemlji gdje se ne živi!
Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
41 Sve nanovo kušaše Boga, i sveca Izrailjeva dražiše.
Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
42 Ne sjeæaše se ruke njegove i dana, u koji ih izbavi iz nevolje,
Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;
43 U koji uèini u Misiru znake svoje i èudesa svoja na polju Soanu;
Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;
44 I provrže u krv rijeke njihove i potoke njihove, da ne mogoše piti.
Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.
45 Posla na njih bubine da ih kolju, i žabe da ih more.
Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:
46 Ljetinu njihovu dade crvu, i muku njihovu skakavcima.
I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.
47 Vinograde njihove pobi gradom, i smokve njihove slanom.
Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
48 Gradu predade stoku njihovu, i stada njihova munji.
I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
49 Posla na njih ognjeni gnjev svoj, jarost, srdnju i mržnju, èetu zlijeh anðela.
Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.
50 Ravni stazu gnjevu svojemu, ne èuva duša njihovijeh od smrti, i život njihov predade pomoru.
Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;
51 Pobi sve prvence u Misiru, prvi porod po kolibama Hamovijem.
I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
52 I povede narod svoj kao ovce, i vodi ih kao stado preko pustinje.
Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
53 Vodi ih pouzdano, i oni se ne bojaše, a neprijatelje njihove zatrpa more.
Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze, )
54 I dovede ih na mjesto svetinje svoje, na ovu goru, koju zadobi desnica njegova.
Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.
55 Odagna ispred lica njihova narode; ždrijebom razdijeli njihovo dostojanje, i po šatorima njihovijem naseli koljena Izrailjeva.
I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
56 Ali oni kušaše i srdiše Boga višnjega i uredaba njegovijeh ne saèuvaše.
A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.
57 Odustaše i odvrgoše se, kao i oci njihovi, slagaše kao rðav luk.
Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.
58 Uvrijediše ga visinama svojim, i idolima svojim razdražiše ga.
Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.
59 Bog èu i razgnjevi se i rasrdi se na Izrailja veoma.
Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
60 Ostavi naselje svoje u Silomu, šator, u kojem življaše s ljudma.
Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
61 I opravi u ropstvo slavu svoju, i krasotu svoju u ruke neprijateljeve.
Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.
62 I predade maèu narod svoj, i na dostojanje svoje zaplamtje se.
Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.
63 Mladiæe njegove jede oganj, i djevojkama njegovijem ne pjevaše svatovskih pjesama;
Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.
64 Sveštenici njegovi padaše od maèa, i udovice njegove ne plakaše.
Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
65 Najposlije kao iza sna probudi se Gospod, prenu se kao junak kad se napije vina.
Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.
66 I pobi neprijatelje svoje s leða, vjeènoj sramoti predade ih.
I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.
67 I ne htje šatora Josifova, i koljena Jefremova ne izabra.
Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
68 Nego izabra koljeno Judino, goru Sion, koja mu omilje.
Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.
69 I sagradi svetinju svoju kao gornje svoje stanove, i kao zemlju utvrdi je dovijeka.
I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 I izabra Davida slugu svojega, i uze ga od torova ovèijih,
I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
71 I od dojilica dovede ga da pase narod njegov, Jakova, i našljedstvo njegovo, Izrailja.
Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;
72 I on ih pase èistijem srcem, i vodi ih mudrijem rukama.
Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
