Psalmi 66
1 Poklikni Bogu, sva zemljo!
Til songmeisteren; ein song, ein salme. Ropa fagnadrop for Gud, all jordi!
2 Zapjevajte slavu imenu njegovu, dajte mu hvalu i slavu.
Syng ut hans namns æra, gjev honom æra til hans pris!
3 Recite Bogu: kako si strašan u djelima svojim! radi velike sile tvoje laskaju ti neprijatelji tvoji.
Seg til Gud: «Kor skræmelege dine verk er! For di store magt skuld må dine fiendar gjøla for deg.
4 Sva zemlja nek se pokloni tebi i poje tebi, neka poje imenu tvojemu.
All jordi skal tilbeda deg og syngja deg lov, dei skal syngja um ditt namn.» (Sela)
5 Hodite i vidite djela Boga strašnoga u djelima svojim nad sinovima ljudskim.
Kom og sjå Guds gjerningar! Skræmeleg er han i gjerning mot menneskjeborni.
6 On je pretvorio more u suhotu, preko rijeke prijeðosmo nogama; ondje smo se veselili o njemu;
Han gjorde havet um til turrlende, gjenom elvi gjekk dei til fots; der gledde me oss i honom.
7 Vlada silom svojom uvijek, oèi njegove gledaju na narode. Buntovnici, da se nijeste podigli!
Han råder med sitt velde æveleg, hans augo gjæter heidningarne; dei tråssuge må ikkje upphøgja seg. (Sela)
8 Blagosiljajte, narodi, Boga našega, i glasite hvalu njemu.
De folk, lova vår Gud, og lat røysti av hans lovsong verta høyrd!
9 On je darovao duši našoj život, i nije dao da poklizne noga naša.
han som heldt vår sjæl i live, og ikkje let vår fot vera ustød.
10 Ti si nas okušao, Bože, pretopio si nas, kao srebro što se pretapa.
For du prøvde oss, Gud, du reinsa oss, som dei reinsar sylv.
11 Uveo si nas u mrežu, metnuo si breme na leða naša.
Du førde oss inn i eit garn, du lagde ei tyngjande byrd på våre lender.
12 Dao si nas u jaram èovjeku, uðosmo u oganj i u vodu; ali si nas izveo na odmor.
Du let menneskje fara yver vårt hovud, me kom i eld og vatn - men du førde oss ut til uppkveikjing.
13 Uæi æu u dom tvoj sa žrtvama što se sažižu, izvršiæu ti zavjete svoje,
Eg vil ganga inn i ditt hus med brennoffer; eg vil gjeva deg det eg hev lova,
14 Koje rekoše usta moja, i kaza jezik moj u tjeskobi mojoj.
det som gjekk yver mine lippor, og som munnen min tala ut då eg var i naud.
15 Žrtve paljenice pretile æu ti prinijeti s dimom od pretiline ovnujske, prinijeæu ti teoce s jariæima.
Brennoffer av feite sauer vil eg ofra til deg med eim av verar, eg vil ofra både uksar og bukkar. (Sela)
16 Hodite, èujte svi koji se bojite Boga, ja æu vam kazati šta je uèinio duši mojoj.
Kom og høyr, so vil eg fortelja, alle de som ottast Gud, kva han hev gjort for mi sjæl.
17 K njemu zavikah ustima svojim, i jezikom svojim proslavih ga.
Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.
18 Da sam vidio u srcu svom bezakonje, ne bi me uslišio Gospod.
Hadde eg stila på urett i mitt hjarta, vilde Herren ikkje høyra.
19 Ali Bog usliši, primi glas moljenja mojega.
Men Gud hev høyrt, han lydde på mi bønerøyst.
20 Blagosloven Bog, koji ne odvrže molitve moje i ne ostavi me bez milosti svoje!
Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!
