Psalmi 55

1 Usliši, Bože, molitvu moju, i nemoj se sakriti od moljenja mojega.

Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!

2 Pazi, i saslušaj me; cvilim u jadu svom i uzdišem

Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja

3 Od vike neprijateljske i od dosade bezbožnièke; jer dižu na me zlo, i u gnjevu gone me.

for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.

4 Srce je moje uzdrktalo u meni, i strah smrtni popade me;

Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.

5 Strah i trepet doðe na me, i groza poduze me.

Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.

6 I rekoh: ko bi mi dao krila golubinja? ja bih odleteo i poèinuo;

Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.

7 Daleko bih pobjegao, i nastanio se u pustinji.

Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)

8 Pohitao bih da uteèem od vihora i od bure.

Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»

9 Porazi, Gospode, i razdijeli jezike njihove, jer vidim nasilje i svaðu u gradu;

Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.

10 Danju i noæu to hodi po zidovima njegovijem; zloèinstvo je i muka posred njega.

Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.

11 Usred njega je pogibao, s ulice njegove ne odlazi prijevara i lukavstvo.

Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.

12 Jer ne ruži me neprijatelj moj, to bih podnio; ne ustaje na me javni nenavidnik, od njega bih se sakrio.

For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.

13 Nego ti koji si mi bio to što ja sam, drug moj i znanac moj.

Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -

14 S kojim mi bješe radost dijeliti tajnu, i u dom Božji hodih kroz sabor narodni.

me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.

15 Neka ih ugrabi smrt, neka živi siðu u pakao, jer je zloèinstvo u stanu njihovu i u njima. (Sheol h7585)

Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)

16 Ja Boga prizivljem, i Gospod æe me spasti.

Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.

17 Veèerom i jutrom i u podne tužim i uzdišem, i èuæe glas moj;

Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.

18 Uèiniæe, te æe duša moja biti mirna od onijeh koji napadaju na me, jer ih mnogo imam.

Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.

19 Da usliši, i ukroti ih Bog, koji živi od vijeka; jer se ne mijenjaju i ne boje se Boga.

Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.

20 Dižu ruke svoje na one koji su s njima u miru, i raskidaju svoju družbu.

Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.

21 Usta su im meka kao maslo, a na srcu im je rat. Rijeèi su im blaže od ulja, ali su goli maèevi.

Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.

22 Stavi na Gospoda breme svoje, i on æe te potkrijepiti. Neæe dati dovijeka pravedniku da posrne.

Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.

23 Ti æeš ih, Bože, svaliti u jamu pogibli; krvopije i lukavi neæe sastaviti polovine dana svojih. A ja se u tebe uzdam.

Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.