Psalmi 50
1 Bog nad bogovima, Gospod, govori, i doziva zemlju od istoka sunèanoga do zapada.
Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.
2 Sa Siona, koji je vrh krasote, javlja se Bog.
Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.
3 Ide Bog naš, i ne muèi; pred njim je oganj koji proždire, oko njega je bura velika.
Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.
4 Doziva nebo ozgo i zemlju, da sudi narodu svojemu:
Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:
5 “Skupite mi svece moje, koji su uèinili sa mnom zavjet na žrtvi.
Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.
6 I nebesa oglasiše pravdu njegovu, jer je taj sudija Bog.)
Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)
7 Slušaj, narode moj, što æu ti kazati, Izrailju, što æu ti javiti. Ja sam Bog, Bog tvoj.
Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.
8 Neæu te za žrtve tvoje karati; tvoje žrtve paljenice svagda su preda mnom.
Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.
9 Ne treba mi uzimati teleta iz doma tvojega, ni jariæa iz torova tvojih.
Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.
10 Jer je moje sve gorsko zvijerje, i stoka po planinama na tisuæe.
Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.
11 Znam sve ptice po gorama, i krasota poljska preda mnom je.
Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.
12 Da ogladnim, ne bih tebi rekao, jer je moja vasiljena i sve što je u njoj.
Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.
13 Zar ja jedem meso volujsko, ili krv jareæu pijem?
Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?
14 Prinesi Bogu hvalu na žrtvu, i izvršuj višnjemu zavjete svoje.
Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;
15 Prizovi me u nevolji svojoj, izbaviæu te, i ti me proslavi.”
I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.
16 A bezbožniku reèe Bog: zašto kazuješ uredbe moje i nosiš zavjet moj u ustima svojima?
Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;
17 A sam mrziš na nauku, i rijeèi moje bacaš za leða.
Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?
18 Kad vidiš lupeža, pristaješ s njim, i s preljuboèincima imaš dijel.
Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.
19 Usta si svoja pustio da govore zlo, i jezik tvoj plete prijevare.
Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.
20 Sjediš i govoriš na brata svojega, sina matere svoje opadaš.
Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.
21 Ti si to èinio, ja muèah, a ti pomisli da sam ja kao ti. Oblièiæu te, metnuæu ti pred oèi grijehe tvoje.
To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.
22 Razumijte ovo koji zaboravljate Boga! inaèe æu zgrabiti, pa neæe niko izbaviti.
Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.
23 Onaj mene poštuje koji prinosi hvalu na žrtvu i koji je putem na opazu. Ja æu mu pokazati spasenje Božije.
Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.
