Psalmi 44
1 Bože, svojim ušima slušasmo, oci nam naši pripovijedaše djelo koje si uèinio u njihovo vrijeme, u staro vrijeme.
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Rukom svojom izgnao si narode, a njih posadio; iskorijenio si plemena, a njih namnožio.
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 Jer ne zadobiše zemlje svojim maèem, niti im mišica njihova pomože, nego tvoja desnica i tvoja mišica, i svjetlost lica tvojega, jer ti bijahu omiljeli.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Bože, care moj, ti si onaj isti, pošlji pomoæ Jakovu!
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 S tobom æemo izbosti neprijatelje svoje, i s imenom tvojim izgaziæemo one koji ustaju na nas.
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 Jer se ne uzdam u luk svoj, niti æe mi maè moj pomoæi.
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 Nego æeš nas ti izbaviti od neprijatelja našijeh, i nenavidnike naše posramiæeš.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 Bogom æemo se hvaliti svaki dan, i ime tvoje slaviæemo dovijeka.
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 Ali sad si nas povrgao i posramio, i ne ideš s vojskom našom.
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Obraæaš nas te bježimo ispred neprijatelja, i neprijatelji nas naši haraju.
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Dao si nas kao ovce da nas jedu, i po narodima rasijao si nas.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 U bescjenje si prodao narod svoj, i nijesi mu podigao cijene.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Dao si nas na potsmijeh susjedima našijem, da nam se rugaju i sramote nas koji žive oko nas.
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Naèinio si od nas prièu u naroda, gledajuæi nas mašu glavom tuðinci.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 Svaki je dan sramota moja preda mnom, i stid je popao lice moje
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 Od rijeèi potsmjevaèevih i rugaèevih, i od pogleda neprijateljevih i osvetljivèevih.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 Sve ovo snaðe nas; ali ne zaboravismo tebe, niti prestupismo zavjeta tvojega.
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Ne otstupi natrag srce naše, i stope naše ne zaðoše s puta tvojega.
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 Kad si nas bio u zemlji zmajevskoj, i pokrivao nas sjenom smrtnijem,
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 Onda da bijasmo zaboravili ime Boga svojega i podigli ruke svoje k Bogu tuðemu,
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 Ne bi li Bog iznašao to? Jer on zna tajne u srcu.
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 A ubijaju nas za tebe svaki dan; s nama postupaju kao s ovcama klanicama.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Ustani, što spavaš, Gospode! Probudi se, nemoj odbaciti zasvagda.
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Zašto kriješ lice svoje? zaboravljaš nevolju i muku našu?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 Duša naša pade u prah, tijelo je naše baèeno na zemlju.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Ustani, pomoæi naša, i izbavi nas radi milosti svoje.
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
