Psalmi 38

1 Gospode! nemoj me karati u gnjevu svojem, niti me nakazati u jarosti svojoj.

Zabura ta Dawuda. Roƙo ne. Ya Ubangiji, kada ka tsawata mini cikin fushinka ko ka hore ni cikin hasalarka.

2 Jer strijele tvoje ustrijeliše me, i ruka me tvoja tišti.

Gama kibiyoyinka sun soke ni, hannunka kuma ya fāɗo a kaina.

3 Nema zdrava mjesta na tijelu mojem od gnjeva tvojega; nema mira u kostima mojim od grijeha mojega.

Saboda hasalarka babu lafiya a jikina; ƙasusuwana ba lafiya saboda zunubina.

4 Jer bezakonja moja izaðoše vrh glave moje, kao teško breme otežaše mi.

Laifofina sun mamaye ni kamar nauyin da ya sha ƙarfin ɗauka.

5 Usmrdješe se i zagnojiše se rane moje od bezumlja mojega.

Miyakuna sun ruɓe suna kuma wari saboda wawancina na zunubi.

6 Zgrèio sam se i pogurio veoma, vas dan idem sjetan;

An tanƙware ni aka kuma ƙasƙantar da ni; dukan yini ina ta kuka.

7 Jer sam iznutra pun ognja, i nema zdrava mjesta na tijelu mojem.

Bayana yana fama da zazzaɓi; babu lafiya a jikina.

8 Iznemogoh i veoma oslabih, rièem od trzanja srca svojega.

Na gaji sharkaf an kuma ragargaza ni; ina nishi da wahala a cikin zuciyata.

9 Gospode! pred tobom su sve želje moje, i uzdisanje moje nije od tebe sakriveno.

Dukan bukatata tana a shimfiɗe a gabanka, ya Ubangiji; ajiyar zuciyata ba ta ɓoyuwa daga gare ka.

10 Srce moje jako kuca, ostavi me snaga moja, i vid oèiju mojijeh, ni njega mi nema.

Zuciyata na bugu, ƙarfina kuma ya ƙare, har ma haske ya rabu da idanuna.

11 Drugovi moji i prijatelji moji videæi rane moje otstupiše, daleko stoje bližnji moji.

Abokaina da maƙwabtana sun guje ni saboda miyakuna; maƙwabtana ba sa zuwa kusa.

12 Koji traže dušu moju namještaju zamku, i koji su mi zlu radi, govore o pogibli i po vas dan misle o prijevari.

Waɗanda suke neman raina sun sa tarkonsu, waɗanda suke so su cuce ni suna zance lalatar da ni; yini sukutum suna ƙulla mini maƙarƙashiya.

13 A ja kao gluh ne èujem i kao nijem koji ne otvora usta svojijeh.

Ni kamar kurma ne, wanda ba ya ji, kamar bebe, wanda ba ya iya buɗe bakinsa.

14 Ja sam kao èovjek koji ne èuje ili nema u ustima svojim pravdanja.

Na zama kamar mutumin da ba ya ji, wanda bakinsa ba ya iya ba da amsa.

15 Jer tebe, Gospode, èekam, ti odgovaraj za mene, Gospode, Bože moj!

Na dogara gare ka, ya Ubangiji; za ka amsa, ya Ubangiji Allahna.

16 Jer rekoh: da mi se ne svete, i da se ne razmeæu nada mnom, kad se spotakne noga moja.

Gama na ce, “Kada ka bar su su yi farin ciki a kaina ko su yi kirari a kaina sa’ad da ƙafata ta yi santsi.”

17 Jer sam gotov pasti, i tuga je moja svagda sa mnom.

Gama ina gab da fāɗuwa, kuma cikin azaba nake kullum.

18 Priznajem krivicu svoju, i tužim radi grijeha svojega.

Na furta laifina; na damu da zunubina.

19 Neprijatelji moji žive, jaki su, i (sila) ih ima što me nenavide na pravdi.

Da yawa ne masu gāba da ni da ƙarfi; waɗanda suke kina ba dalili sun yi yawa.

20 Koji mi vraæaju zlo za dobro, neprijatelji su mi zato što sam pristao za dobrim.

Waɗanda suke sāka alherina da mugunta, suna cin zarafina sa’ad da nake bin abin da yake daidai.

21 Nemoj me ostaviti, Gospode, Bože moj! nemoj se udaljiti od mene.

Ya Ubangiji, kada ka yashe ni; kada ka yi nesa da ni, ya Allahna.

22 Pohitaj u pomoæ meni, Gospode, spasitelju moj!

Zo da sauri ka taimake ni, Ya Ubangiji Mai Cetona.