Psalmi 35

1 Gospode! budi suparnik suparnicima mojim; udri one koji udaraju na me.

Psalm Dawida. Spieraj się, PANIE, z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz z tymi, którzy walczą ze mną.

2 Uzmi oružje i štit, i digni se meni u pomoæ.

Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.

3 Potegni koplje, i presijeci put onima koji me gone, reci duši mojoj: ja sam spasenje tvoje.

Dobądź włóczni i zagrodź drogę tym, którzy mnie prześladują. Powiedz mojej duszy: Ja [jestem] twoim zbawieniem.

4 Neka se postide i posrame koji traže dušu moju; neka se odbiju natrag i postide koji mi zlo hoæe.

Niech hańba i wstyd okryją tych, którzy czyhają na moją duszę; niech cofną się i niech będą zawstydzeni ci, którzy obmyślają zło przeciwko mnie.

5 Neka budu kao prah pred vjetrom, i anðeo Gospodnji neka ih progoni.

Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł PANA ich rozproszy.

6 Neka bude put njihov taman i klizav, i anðeo Gospodnji neka ih tjera.

Niech droga ich będzie ciemna i śliska i niech anioł PANA ich ściga.

7 Jer ni za što zastriješe mrežom jamu za mene, ni za što iskopaše jamu duši mojoj.

Bez powodu bowiem zastawili na mnie w dole sieci, bez powodu wykopali [dół] na moją duszę.

8 Neka doðe na njega pogibao nenadna, i mreža koju je namjestio neka ulovi njega, neka on u nju padne na pogibao.

Niech niespodziewanie przyjdzie na nich zniszczenie; niech złowi ich sieć, którą zastawili. Niech w nią wpadną ku zniszczeniu.

9 A duša æe se moja radovati o Gospodu, i veseliæe se za pomoæ njegovu.

A moja dusza będzie się radować w PANU, będzie się weselić jego zbawieniem.

10 Sve æe kosti moje reæi: Gospode! ko je kao ti, koji izbavljaš stradalca od onoga koji mu dosaðuje, i ništega i ubogoga od onoga koji ga upropašæuje?

Wszystkie moje kości powiedzą: PANIE, któż podobny do ciebie, który uwalniasz uciśnionego od silniejszego, a nędznego i ubogiego od łupieżcy?

11 Ustaše na me lažni svjedoci; što ne znam, za ono me pitaju.

Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.

12 Plaæaju mi zlo za dobro, i sirotovanje duši mojoj.

Odpłacają mi złem za dobro, [chcąc] pozbawić mnie mojej duszy.

13 Ja se u bolesti njihovoj oblaèih u vreæu, muèih postom dušu svoju, i molitva se moja vraæaše u prsima mojima.

Lecz ja, gdy oni chorowali, wkładałem wór [pokutny], umartwiałem postem moją duszę i moja modlitwa wracała do mojej piersi.

14 Kao prijatelj, kao brat postupah; bijah sjetan i s oborenom glavom kao onaj koji za materom žali.

Postępowałem jak [z] przyjacielem, jak [z] bratem, uginałem się pod brzemieniem smutku jak w żałobie po matce.

15 A oni se raduju kad se ja spotaknem, i kupe se, kupe se na me, zadaju rane, ne znam zašto, èupaju i ne prestaju.

Lecz gdy ja byłem strapiony, oni się cieszyli i zbierali się; gromadzili się przeciwko mnie nikczemni, a tego nie widziałem; szarpali mnie nieustannie.

16 S nevaljalijem i podrugljivijem besposlièarima škrguæu na me zubima svojima.

Wraz z obłudnikami, szydercami i pochlebcami zgrzytali na mnie zębami.

17 Gospode! hoæeš li dugo gledati? Otmi dušu moju od napadanja njihova, od ovijeh lavova jedinicu moju.

Panie, jak długo będziesz na to patrzeć? Wybaw od zniszczenia moją duszę, od lwów drogą [duszę] moją.

18 Priznavaæu te u saboru velikom, usred mnogoga naroda hvaliæu te:

Będę cię wysławiał w wielkim zgromadzeniu, wśród licznego ludu będę cię chwalił.

19 Da mi se ne bi svetili koji mi zlobe nepravedno, i namigivali oèima koji mrze na me ni za što.

Niech się nie cieszą z mojego powodu ci, którzy bez przyczyny są moimi wrogami, niech nie mrugają okiem ci, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.

20 Jer oni ne govore o miru, nego na mirne na zemlji izmišljaju lažne stvari.

Nie mówią bowiem o pokoju, lecz przeciwko spokojnym na ziemi obmyślają zdradliwe słowa.

21 Razvaljuju na me usta svoja, i govore: dobro! dobro! vidi oko naše.

Owszem, otwierają przeciw mnie swe usta, mówiąc: Ha, ha! Widzieliśmy [to] na własne oczy.

22 Vidiš, Gospode! nemoj muèati; Gospode! nemoj otstupiti od mene.

Widziałeś [to], PANIE, nie milcz; Panie, nie oddalaj się ode mnie.

23 Probudi se, ustani na sud moj, Bože moj i Gospode, i na parnicu moju.

Obudź się i wystąp w mojej obronie, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!

24 Sudi mi po pravdi svojoj, Gospode, Bože moj, da mi se ne svete.

Osądź mnie według swojej sprawiedliwości, PANIE, mój Boże! Niech się nie cieszą z mojego powodu.

25 Ne daj da govore u srcu svojem: dobro! to smo htjeli! Ne daj da govore: proždrijesmo ga.

Niech nie mówią w swoim sercu: Ha! Tego chcieliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go!

26 Nek se postide i posrame svi koji se raduju zlu mojemu, nek se obuku u stid i u sram koji se razmeæu nada mnom.

Niech się zawstydzą i zawiodą wszyscy, którzy cieszą się z mojego nieszczęścia; niech się okryją wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie.

27 Neka se raduju i vesele koji mi žele pravdu, i govore jednako: velik Gospod, koji želi mira sluzi svojemu!

Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony PAN, który pragnie pokoju dla swego sługi.

28 I moj æe jezik kazivati pravdu tvoju, i hvalu tebi svaki dan.

A mój język będzie głosił twoją sprawiedliwość [i] chwałę twoją przez cały dzień.