Psalmi 2

1 Zašto se bune narodi i plemena pomišljaju zaludne stvari?

למה רגשו גוים ולאמים יהגו-ריק

2 Ustaju carevi zemaljski, i knezovi se skupljaju na Gospoda i na pomazanika njegova.

יתיצבו מלכי-ארץ-- ורוזנים נוסדו-יחד על-יהוה ועל-משיחו

3 “Raskinimo sveze njihove i zbacimo sa sebe jaram njihov.”

ננתקה את-מוסרותימו ונשליכה ממנו עבתימו

4 Onaj, što živi na nebesima, smije se, Gospod im se potsmijeva.

יושב בשמים ישחק אדני ילעג-למו

5 Pa im govori u gnjevu svojem i jarošæu svojom zbunjuje ih:

אז ידבר אלימו באפו ובחרונו יבהלמו

6 “Ja sam pomazao cara svojega na Sionu, na svetoj gori svojoj.”

ואני נסכתי מלכי על-ציון הר-קדשי

7 Kazaæu naredbu Gospodnju; on reèe meni: “ti si sin moj, ja te sad rodih.

אספרה אל-חק יהוה אמר אלי בני אתה--אני היום ילדתיך

8 Išti u mene, i daæu ti narode u našljedstvo, i krajeve zemaljske tebi u državu.

שאל ממני--ואתנה גוים נחלתך ואחזתך אפסי-ארץ

9 Udariæeš ih gvozdenom palicom; razbiæeš ih kao lonèarski sud.”

תרעם בשבט ברזל ככלי יוצר תנפצם

10 Sad, carevi, orazumite se; nauèite se sudije zemaljske!

ועתה מלכים השכילו הוסרו שפטי ארץ

11 Služite Gospodu sa strahom, i radujte se s trepetom.

עבדו את-יהוה ביראה וגילו ברעדה

12 Poštujte sina, da se ne razgnjevi, i vi ne izginete na putu svome; jer æe se gnjev njegov brzo razgorjeti. Blago svjema koji se u nj uzdaju!

נשקו-בר פן-יאנף ותאבדו דרך-- כי-יבער כמעט אפו אשרי כל-חוסי בו