Psalmi 17
1 Usliši, Gospode, pravdu, èuj glas moj, primi u uši molitvu moju ne iz usta lažljivijeh.
Oye, o! Jehová, la justicia; está atento a mi clamor: escucha mi oración, hecha sin labios de engaño.
2 Od lica tvojega neka izaðe sud moj, oèi tvoje neka pogledaju na pravicu.
De delante de tu rostro salga mi juicio: vean tus ojos la rectitud.
3 Ispitaj srce moje, obidi noæu; u ognju me okušaj, i neæeš naæi nepravde moje.
Tú has probado mi corazón; me has visitado de noche; refinásteme, y no hallaste: lo que pensé no pasó mi boca.
4 Usta se moja ne dohvataju djela ljudskih; radi rijeèi usta tvojih držim se putova oštrih.
Para las obras humanas, por la palabra de tus labios yo observé los caminos del violento.
5 Utvrdi stope moje na stazama svojim da ne zalaze koraci moji.
Sustenta mis pasos en tus caminos, porque mis pies no resbalen.
6 Tebe prizivljem, jer æeš me uslišiti, Bože! prigni k meni uho svoje, i èuj rijeèi moje.
Yo te he invocado, por cuanto tú me oyes, o! Dios; inclina a mí tu oreja, oye mi palabra.
7 Pokaži divnu milost svoju, koji izbavljaš one koji se u te uzdaju od onijeh koji se protive desnici tvojoj.
Haz maravillosas tus misericordias, salvador de los que en ti confían, de los que se levantan contra tu diestra.
8 Èuvaj me kao zjenicu oka: sjenom krila svojih zakloni me
Guárdame como a lo negro de la niñeta del ojo, escóndeme con la sombra de tus alas.
9 Od bezbožnika koji na me napadaju, od neprijatelja duše moje, koji su me opkolili.
De delante de los malos que me oprimieron: de mis enemigos que me cercan por la vida.
10 Srce svoje zatvoriše; ustima svojim govore oholo.
Cerrados con su grosura: con su boca hablan soberbiamente.
11 Izagnavši me opet su oko mene; oèi su svoje uprli da me obore na zemlju.
Nuestros pasos nos han cercado ahora: ponen sus ojos para tender nos a tierra;
12 Oni su kao lav koji hoæe da rastrže, i kao laviæ koji sjedi u potaji.
Parecen al león que desea hacer presa: y al leoncillo que está escondido.
13 Ustani, Gospode, preteci ih, obori ih. Odbrani dušu moju maèem svojim od bezbožnika,
Levántate, o! Jehová; anticipa su rostro: póstrale: escapa mi alma del malo con tu espada;
14 Rukom svojom, Gospode, od ljudi ovijeh, od ljudi ovoga svijeta, kojima je dio ovaj život, kojima si trbuh napunio svoga bogatstva, da æe im i sinovi biti siti i ostatak ostaviti svojoj djeci.
De los varones con tu mano, o! Jehová: de los varones de mundo cuya parte es en esta vida: cuyo vientre hinches de tu tesoro: hartan sus hijos, y dejan la resta a sus chiquitos.
15 A ja æu u pravdi gledati lice tvoje; kad se probudim, biæu sit od prilike tvoje.
Yo en justicia veré tu rostro: hartarme he cuando despertare a tu semejanza.
