Psalmi 17
1 Usliši, Gospode, pravdu, èuj glas moj, primi u uši molitvu moju ne iz usta lažljivijeh.
Drottinn, ó hjálpa þú mér, því að ég er heiðvirður og breytni mín réttlát. Hlustaðu þegar ég hrópa til þín!
2 Od lica tvojega neka izaðe sud moj, oèi tvoje neka pogledaju na pravicu.
Úrskurða mig réttlátan svo að allir heyri, þú réttvísi Drottinn.
3 Ispitaj srce moje, obidi noæu; u ognju me okušaj, i neæeš naæi nepravde moje.
Þú hefur prófað mig, já jafnvel um nætur, en engar illar hugsanir fundið hjá mér, né vond orð mér á vörum.
4 Usta se moja ne dohvataju djela ljudskih; radi rijeèi usta tvojih držim se putova oštrih.
Boðorðum þínum hef ég hlýtt og forðast félagsskap við illmenni og rudda.
5 Utvrdi stope moje na stazama svojim da ne zalaze koraci moji.
Ég hef fylgt leiðsögn þinni og ekki farið villur vegar.
6 Tebe prizivljem, jer æeš me uslišiti, Bože! prigni k meni uho svoje, i èuj rijeèi moje.
Ég ákalla þig því að ég veit að þú svarar mér! Já, hlustaðu á bæn mína.
7 Pokaži divnu milost svoju, koji izbavljaš one koji se u te uzdaju od onijeh koji se protive desnici tvojoj.
Sýndu mér kærleika þinn og náð, þú sem frelsar hina ofsóttu.
8 Èuvaj me kao zjenicu oka: sjenom krila svojih zakloni me
Vernda mig eins og sjáaldur augans. Hyl mig í skjóli vængja þinna.
9 Od bezbožnika koji na me napadaju, od neprijatelja duše moje, koji su me opkolili.
Óvinir mínir umkringja mig með morðsvip í augum.
10 Srce svoje zatvoriše; ustima svojim govore oholo.
Þeir eru óguðlegir og beita mig ofbeldi. Hlustaðu á tal þeirra! Hvílíkur hroki!
11 Izagnavši me opet su oko mene; oèi su svoje uprli da me obore na zemlju.
Þeir koma nær og nær, ákveðnir í að troða mig undir.
12 Oni su kao lav koji hoæe da rastrže, i kao laviæ koji sjedi u potaji.
Þeir líkjast gráðugum ljónum sem vilja rífa mig á hol – ungum ljónum sem liggja í leyni og bíða eftir bráð.
13 Ustani, Gospode, preteci ih, obori ih. Odbrani dušu moju maèem svojim od bezbožnika,
Drottinn, rís þú upp og hastaðu á þá! Rektu þá frá!
14 Rukom svojom, Gospode, od ljudi ovijeh, od ljudi ovoga svijeta, kojima je dio ovaj život, kojima si trbuh napunio svoga bogatstva, da æe im i sinovi biti siti i ostatak ostaviti svojoj djeci.
Komdu og frelsaðu mig frá hinum óguðlegu sem aðeins leita jarðnesks ávinnings, þeim sem þú hefur gefið auð og völd og ótal afkomendur.
15 A ja æu u pravdi gledati lice tvoje; kad se probudim, biæu sit od prilike tvoje.
En ég sækist ekki eftir veraldlegum auði, heldur því að þekkja þig og lifa réttvíslega – vera sáttur við þig. Ég vil hugsa um þig jafnt á degi sem nóttu og þegar ég vakna mun ég sjá auglit þitt og gleðjast!
