Psalmi 147
1 Hvalite Gospoda, jer je slatko pjevati Boga našega, jer blagome prilikuje hvala.
ALABAD á JAH, porque es bueno cantar salmos á nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 Gospod zida Jerusalim, sabira rasijane sinove Izrailjeve;
Jehová edifica á Jerusalem; á los echados de Israel recogerá.
3 Iscjeljuje one koji su skrušena srca, i lijeèi tuge njihove;
El sana á los quebrantados de corazón, y liga sus heridas.
4 Izbraja mnoštvo zvijezda, i sve ih zove imenom.
El cuenta el número de las estrellas; á todas ellas llama por sus nombres.
5 Velik je Gospod naš i velika je krjepost njegova, i razumu njegovu nema mjere.
Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y de su entendimiento no hay número.
6 Prihvata smjerne Gospod, a bezbožne ponižava do zemlje.
Jehová ensalza á los humildes; humilla los impíos hasta la tierra.
7 Redom pjevajte Gospodu hvalu, udarajte Bogu našemu u gusle.
Cantad á Jehová con alabanza, cantad con arpa á nuestro Dios.
8 On zastire nebo oblacima, sprema zemlji dažd, èini te raste na gorama trava;
El [es] el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace á los montes producir hierba.
9 Daje stoci piæu njezinu, i vraniæima, koji vièu k njemu.
El da á la bestia su mantenimiento, [y] á los hijos de los cuervos que claman.
10 Ne mari za silu konjsku, niti su mu mili kraci èovjeèiji.
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del hombre.
11 Mili su Gospodu oni koji ga se boje, koji se uzdaju u milost njegovu.
Complácese Jehová en los que le temen, y en los que esperan en su misericordia.
12 Slavi, Jerusalime, Gospoda; hvali Boga svojega, Sione!
Alaba á Jehová, Jerusalem; alaba á tu Dios, Sión.
13 Jer on utvrðuje prijevornice vrata tvojih, blagosilja sinove tvoje u tebi.
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo á tus hijos dentro de ti.
14 Ograðuje meðe tvoje mirom, nasiæava te jedre pšenice.
El pone en tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.
15 Šalje govor svoj na zemlju, brzo teèe rijeè njegova.
El envía su palabra á la tierra; muy presto corre su palabra.
16 Daje snijeg kao vunu, sipa inje kao pepeo.
El da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.
17 Baca grad svoj kao zalogaje, pred mrazom njegovijem ko æe ostati?
El echa su hielo como pedazos: delante de su frío ¿quién estará?
18 Pošlje rijeè svoju, i sve se raskravi; dune duhom svojim, i poteku vode.
Enviará su palabra, y los derretirá: soplará su viento, y fluirán las aguas.
19 On je javio rijeè svoju Jakovu, naredbe i sudove svoje Izrailju.
El denuncia sus palabras á Jacob, sus estatutos y sus juicios á Israel.
20 Ovo nije uèinio nijednome drugom narodu, i sudova njegovijeh oni ne znaju. Aliluja!
No ha hecho esto con toda gente; y no conocieron sus juicios. Aleluya.
