Psalmi 129

1 Mnogo mi dosaðivaše od mladosti moje, neka reèe Izrailj,

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

2 Mnogo mi dosaðivaše od mladosti moje, ali me ne svladaše.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

3 Na leðima mojim oraše oraèi, i vodiše duge brazde svoje.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

4 Gospod je pravedan; isijeèe konopce bezbožnièke.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

5 Postidjeæe se, odbiæe se svi koji nenavide Sion.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

6 Biæe kao trava na krovovima, koja se sasušuje prije nego se poèupa,

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

7 Od koje neæe žetelac napuniti ruke svoje, niti naruèja svojega vezilac;

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

8 I koji prolaze neæe reæi: “Blagoslov Gospodnji na vama! blagosiljamo vas imenom Gospodnjim.”

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.