Psalmi 104
1 Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Gospode, Bože moj, velik si veoma, obukao si se u velièanstvo i krasotu.
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 Obukao si svjetlost kao haljinu, razapeo nebo kao šator;
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake naèinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem.
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 Èiniš vjetrove da su ti anðeli, plamen ognjeni da su ti sluge.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Utvrdio si zemlju na temeljima njezinim, da se ne pomjesti va vijek vijeka.
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 Bezdanom kao haljinom odjenuo si je; na gorama stoje vode.
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 Od prijetnje tvoje bježe, od gromovnoga glasa tvojega teku.
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 Izlaze na gore i slaze u doline, na mjesto koje si im utvrdio.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Postavio si meðu, preko koje ne prelaze, i ne vraæaju se da pokriju zemlju.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Izveo si izvore po dolinama, izmeðu gora teku vode.
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 Napajaju sve zvijeri poljske; divlji magarci gase žeðu svoju.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Na njima ptice nebeske žive; kroz grane razliježe se glas njihov.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 Napajaš gore s visina svojih, plodima djela tvojih siti se zemlja.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Daješ te raste trava stoci, i zelen na korist èovjeku, da bi izvodio hljeb iz zemlje.
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 I vino veseli srce èovjeku, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce èovjeku krijepi.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Site se drveta Božija, kedri Livanski, koje si posadio.
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodin na jelama.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 Gore visoke divokozama, kamen je utoèište zeèevima.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 Stvorio si mjesec da pokazuje vremena, sunce poznaje zapad svoj.
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 Stereš tamu, i biva noæ, po kojoj izlazi sve zvijerje šumsko;
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Lavovi rièu za plijenom, i traže od Boga hrane sebi.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Sunce grane, i oni se sakrivaju i liježu u lože svoje.
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 Izlazi èovjek na posao svoj, i na rad svoj do veèera.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 Kako je mnogo djela tvojih, Gospode! Sve si premudro stvorio; puna je zemlja blaga tvojega.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Gle, more veliko i široko, tu gmižu bez broja, životinja mala i velika;
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 Tu laðe plove, krokodil, kojega si stvorio da se igra po njemu.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 Sve tebe èeka, da im daješ piæu na vrijeme.
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 Daješ im, primaju; otvoriš ruku svoju, site se dobra.
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 Odvratiš lice svoje, žaloste se; uzmeš im duh, ginu, i u prah svoj povraæaju se.
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 Pošlješ duh svoj, postaju, i ponavljaš lice zemlji.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Slava Gospodu uvijek; nek se veseli Gospod za djela svoja!
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Pjevaæu Gospodu za života svojega; hvaliæu Boga svojega dok sam god.
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Neka mu bude mila besjeda moja! veseliæu se o Gospodu.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Neka nestane grješnika sa zemlje, i bezbožnika neka ne bude više! Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Aliluja!
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
