Psalmi 102
1 Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
