Psalmi 102
1 Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.
Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!
2 Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.
Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!
3 Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.
For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.
4 Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.
Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.
5 Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.
For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.
6 Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.
Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.
7 Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.
Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.
8 Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.
Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.
9 Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama
For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt
10 Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.
for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.
11 Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.
Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.
12 A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.
Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.
13 Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;
Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.
14 Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.
For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.
15 Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;
Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.
16 Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;
For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;
17 Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.
han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.
18 Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,
Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,
19 Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,
for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi
20 Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;
og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,
21 Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,
so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,
22 Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.
når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.
23 Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.
Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.
24 Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.
Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.
25 Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.
Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.
26 To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.
Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;
27 Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.
men du er den same, og dine år tek aldri ende.
28 Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.
Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.
