Psalmi 102
1 Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.
Doa seorang sengsara, pada waktu ia lemah lesu dan mencurahkan pengaduhannya ke hadapan TUHAN. TUHAN, dengarkanlah doaku, dan biarlah teriakku minta tolong sampai kepada-Mu.
2 Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.
Janganlah sembunyikan wajah-Mu terhadap aku pada hari aku tersesak. Sendengkanlah telinga-Mu kepadaku; pada hari aku berseru, segeralah menjawab aku!
3 Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.
Sebab hari-hariku habis seperti asap, tulang-tulangku membara seperti perapian.
4 Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.
Hatiku terpukul dan layu seperti rumput, sehingga aku lupa makan rotiku.
5 Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.
Oleh sebab keluhanku yang nyaring, aku tinggal tulang-belulang.
6 Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.
Aku sudah menyerupai burung undan di padang gurun, sudah menjadi seperti burung ponggok pada reruntuhan.
7 Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.
Aku tak bisa tidur dan sudah menjadi seperti burung terpencil di atas sotoh.
8 Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.
Sepanjang hari aku dicela oleh musuh-musuhku, orang-orang yang mempermainkan aku menyumpah dengan menyebut namaku.
9 Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama
Sebab aku makan abu seperti roti, dan mencampur minumanku dengan tangisan,
10 Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.
oleh karena marah-Mu dan geram-Mu, sebab Engkau telah mengangkat aku dan melemparkan aku.
11 Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.
Hari-hariku seperti bayang-bayang memanjang, dan aku sendiri layu seperti rumput.
12 A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.
Tetapi Engkau, ya TUHAN, bersemayam untuk selama-lamanya, dan nama-Mu tetap turun-temurun.
13 Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;
Engkau sendiri akan bangun, akan menyayangi Sion, sebab sudah waktunya untuk mengasihaninya, sudah tiba saatnya.
14 Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.
Sebab hamba-hamba-Mu sayang kepada batu-batunya, dan merasa kasihan akan debunya.
15 Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;
Maka bangsa-bangsa menjadi takut akan nama TUHAN, dan semua raja bumi akan kemuliaan-Mu,
16 Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;
bila TUHAN sudah membangun Sion, sudah menampakkan diri dalam kemuliaan-Nya,
17 Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.
sudah berpaling mendengarkan doa orang-orang yang bulus, dan tidak memandang hina doa mereka.
18 Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,
Biarlah hal ini dituliskan bagi angkatan yang kemudian, dan bangsa yang diciptakan nanti akan memuji-muji TUHAN,
19 Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,
sebab Ia telah memandang dari ketinggian-Nya yang kudus, TUHAN memandang dari sorga ke bumi,
20 Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;
untuk mendengar keluhan orang tahanan, untuk membebaskan orang-orang yang ditentukan mati dibunuh,
21 Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,
supaya nama TUHAN diceritakan di Sion, dan Dia dipuji-puji di Yerusalem,
22 Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.
apabila berkumpul bersama-sama bangsa-bangsa dan kerajaan-kerajaan untuk beribadah kepada TUHAN.
23 Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.
Ia telah mematahkan kekuatanku di jalan, dan memperpendek umurku.
24 Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.
Aku berkata: "Ya Allahku, janganlah mengambil aku pada pertengahan umurku! Tahun-tahun-Mu tetap turun-temurun!"
25 Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.
Dahulu sudah Kauletakkan dasar bumi, dan langit adalah buatan tangan-Mu.
26 To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.
Semuanya itu akan binasa, tetapi Engkau tetap ada, dan semuanya itu akan menjadi usang seperti pakaian, seperti jubah Engkau akan mengubah mereka, dan mereka berubah;
27 Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.
tetapi Engkau tetap sama, dan tahun-tahun-Mu tidak berkesudahan.
28 Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.
Anak hamba-hamba-Mu akan diam dengan tenteram, dan anak cucu mereka akan tetap ada di hadapan-Mu.
