Poslovice 1
1 Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,
2 Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
Dla poznania mądrości i ćwiczenia, ku wyrozumieniu powieści roztropnych;
3 Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;
4 Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.
5 Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,
6 Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
Aby zrozumiał przypowieści, i wykłady ich, słowa mądrych i zagadki ich.
7 Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
Bojaźń Pańska jest początkiem umiejętności; ale głupi mądrością i ćwiczeniem gardzą.
8 Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.
9 Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
Bo to przyda wdzięczności głowie twojej, i będzie łańcuchem kosztownym szyi twojej.
10 Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
Synu mój! jeżliby cię namawiali grzesznicy, nie przyzwalaj.
11 Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
Jeźlićby rzekli: Pójdź z nami, czyhajmy na krew, zasadźmy się na niewinnego bez przyczyny;
Pożremyż ich żywo, jako grób, a całkiem, jako zstępujących w dół; (Sheol h7585)
13 Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
Wszelkiej majętności kosztownej nabędziemy, napełnimy domy nasze korzyścią;
14 Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
Rzuć między nas los twój; mieszek jeden wszyscy mieć będziemy.
15 Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.
16 Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.
17 Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
Bo jako próżno zastawiają sieci przed oczyma wszelkiego ptaka skrzydlastego:
18 A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
Tak i ci na krew swoję czyhają, a zasadzają się na duszę swoję.
19 Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
Takieć są ścieszki każdego czyhającego na zysk, który duszę pana swego odbiera.
20 Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.
21 U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
W największym zgiełku woła, u wrót bram, w miastach powieści swoje opowiada, mówiąc:
22 Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?
23 Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
Nawróćcież się na karanie moje; oto wam wydam ducha mojego, a podam wam do znajomości słowa moje.
24 Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;
25 Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
Owszem odrzuciliście wszystkę radę moję, a karności mojej nie chcieliście przyjąć;
26 Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.
27 Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;
28 Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.
29 Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
Przeto, iż mieli w nienawiści umiejętność, a bojaźni Pańskiej nie obrali sobie,
30 Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:
31 Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.
32 Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.
33 Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.
Ale kto mię słucha, bezpiecznie mieszkać będzie, a będzie wolny od strachu złych rzeczy.
