Poslovice 1
1 Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
İsrail padşahı Davud oğlu Süleymanın məsəlləri:
2 Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
Hikmət və tərbiyəyə malik olmaq, Müdrik sözləri dərk etmək üçün,
3 Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
Salehlik, ədalət, insaf barədə İdrak tərbiyəsi almaq üçün,
4 Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
Cahillərə uzaqgörənlik, Gənc oğlana bilik və dərrakə vermək üçün;
5 Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
Qoy hikmətli qulaq asıb müdrikliyini artırsın, Dərrakəli adam sağlam məsləhət alsın.
6 Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
Bu yolla insanlar məsəl və kinayələri, Hikmətlilərin sözlərini və müəmmalarını anlasınlar.
7 Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
Rəbb qorxusu biliyin başlanğıcıdır, Amma səfehlər hikmət və tərbiyəyə xor baxar.
8 Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
Oğlum, ata tərbiyəsinə qulaq as, Ananın öyrətdiklərini kənara atma.
9 Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
Onlar başını gözəl çələng kimi, Boynunu boyunbağı kimi bəzər.
10 Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
Oğlum, qoyma səni günahkarlar azdırsın.
11 Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
Desələr ki: «Gəl bizimlə pusqu qurub qan tökək, Nahaq yerə günahsızları güdək,
Gəl onları ölülər diyarı kimi diri-diri udaq, Tamam qəbirə düşənlərə bənzəsinlər. (Sheol h7585)
13 Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
Onda çoxlu qiymətli sərvət taparıq, Evlərimizi talan malı ilə doldurarıq.
14 Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
Bizə qoşul, Qoy kisəmiz bir olsun»,
15 Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
Oğlum, onlara qoşulma, Yollarına ayaq basma.
16 Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
Çünki onların ayaqları pisliyə tərəf qaçar, Qan tökməyə tələsər.
17 Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
Bir quşun gözü önündə Tələ qurmaq faydasızdır.
18 A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
Çünki onların qurduğu pusqu öz qanlarını tökmək üçündür, Güdməkləri öz canları üçündür.
19 Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
Tamahkarın yolu həmişə belədir, Tamahı onun canını alar.
20 Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
Hikmət bayırda ucadan çağırır, Meydanlarda onun səsi ucalır.
21 U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
O, səsli-küylü küçələrin başında çağırır, Şəhər darvazalarında deyir:
22 Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
«Ey cahillər, nə vaxtadək Cəhaləti sevəcəksiniz? Nə vaxtadək rişxəndçilər rişxənddən zövq alacaq, Axmaqların bilikdən zəhləsi gedəcək?
23 Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
Məzəmmətimdən düzəlsəydiniz, Ruhumu üstünüzə tökərdim, Sözlərimi sizə bildirərdim.
24 Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
Sizi çağıranda məni rədd etdiniz, Əlimi uzadanda əhəmiyyət vermədiniz.
25 Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
Bütün nəsihətlərimi boş saydınız, Məzəmmətlərimi qəbul etmədiniz.
26 Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
Ona görə də sizin üzərinizə bəla gələndə güləcəyəm, Dəhşət sizi bürüyəndə,
27 Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
Tufan kimi dəhşət sizə hücum çəkəndə, Sizə qasırğa kimi bəla gələndə, Dara, əziyyətə düşəndə istehza edəcəyəm.
28 Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
O vaxt məni çağıranlara cavab verməyəcəyəm, Səylə axtarsalar da, məni tapa bilməyəcəklər.
29 Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
Çünki onlar biliyə nifrət etdilər, Rəbdən qorxmaq istəmədilər,
30 Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
Nəsihətimi istəmədilər, Hər məzəmmətimi rədd etdilər.
31 Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
Buna görə də öz yollarının bəhrəsini yeyəcəklər, Öz nəsihətləri ilə doyacaqlar.
32 Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
Cahili özbaşınalığı öldürəcək, Axmağı laqeydliyi məhv edəcək.
33 Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.
Mənə qulaq asanlarsa əmin-amanlıqda yaşayacaq, Rahatlıq tapacaq, pislikdən qorxmayacaq».
