Poslovice 5
1 Sine moj, slušaj mudrost moju, k razumu mojemu prigni uho svoje,
Hijo mío, atiende a mi sabiduría, E inclina tu oído a mi entendimiento,
2 Da se držiš razboritosti, i usne tvoje da hrane znanje.
Para que guardes discreción Y tus labios conserven conocimiento.
3 Jer s usana tuðe žene kaplje med, i grlo joj je mekše od ulja;
Porque los labios de la mujer inmoral destilan miel, Y su paladar es más suave que el aceite.
4 Ali joj je pošljedak gorak kao pelen, oštar kao maè s obje strane oštar.
Pero su propósito es amargo como el ajenjo Y agudo como espada de dos filos.
Sus pies descienden a la muerte. Sus pasos se precipitan al Seol. (Sheol h7585)
6 Da ne bi mjerio puta životnoga, savijaju se staze njezine da ne znaš.
No considera el camino de la vida. Sus sendas son inestables, pero ella no lo sabe.
7 Zato, djeco, poslušajte mene, i ne otstupajte od rijeèi usta mojih.
Ahora, pues, hijos, escúchenme. No se aparten de las palabras de mi boca:
8 Neka je daleko od nje put tvoj, i ne približuj se k vratima kuæe njezine,
Aleja de ella tu camino. No te acerques a la puerta de su casa
9 Da ne bi dao drugima slave svoje i godina svojih nemilostivome,
No sea que des a otros tu vigor, Y tus años al cruel.
10 Da se ne bi tuðinci nasitili tvojega blaga i trud tvoj da ne bi bio u tuðoj kuæi,
No sea que los extraños se llenen de tus fuerzas, Y tu esfuerzo se quede en casa ajena.
11 I da ne ridaš na pošljedak, kad se stroši meso tvoje i tijelo tvoje,
Gemirás cuando te llegue el desenlace, Y se consuma la carne de tu cuerpo.
12 I reèeš: kako mrzih na nastavu, i kako srce moje prezira karanje!
Entonces dirás: ¡Cómo aborrecí la corrección, Y mi corazón menospreció la reprensión!
13 I ne poslušah glasa uèitelja svojih, i ne prignuh uha svojega k onima koji me uèahu!
¡No hice caso a la voz de mis maestros, Ni presté oído a mis instructores!
14 Umalo ne zapadoh u svako zlo usred zbora i skupštine.
Casi en la cima de todo mal estuve En medio de la asamblea y de la congregación.
15 Pij vodu iz svojega studenca i što teèe iz tvojega izvora.
Bebe el agua de tu propia cisterna, Y el agua fresca de tu propio pozo.
16 Neka se razlivaju tvoji izvori na polje, i potoci po ulicama.
¿Se derramarán afuera tus manantiales, Tus corrientes de aguas por las plazas?
17 Imaj ih sam za se, a ne tuðin s tobom.
¡Sean solamente tuyos, Y no de extraños contigo!
18 Blagosloven da je izvor tvoj, i veseli se ženom mladosti svoje;
Sea bendito tu manantial Y regocíjate con la esposa de tu juventud,
19 Neka ti je kao košuta mila i kao srna ljupka; dojke njezine neka te opijaju u svako doba, u ljubavi njezinoj posræi jednako.
Como hermosa venada o graciosa gacela, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo, Y recréate siempre con su amor.
20 A zašto bi, sine, posrtao za tuðinkom i golio njedra tuðoj,
¿Por qué, hijo mío, estarás apasionado con mujer ajena, Y abrazarás el seno de una extraña?
21 Kad su pred oèima Gospodu putovi svaèiji, i mjeri sve staze njegove?
Porque los caminos del hombre están ante los ojos de Yavé. Él observa todas sus sendas.
22 Bezbožnika æe uhvatiti njegova bezakonja, i u uža grijeha svojih zaplešæe se;
En su propia iniquidad quedará atrapado el inicuo. Será atado con las cuerdas de su propio pecado.
23 Umrijeæe bez nastave, i od mnoštva ludosti svoje lutaæe.
Morirá por falta de corrección, Extraviado en la inmensidad de su locura.
