Poslovice 5
1 Sine moj, slušaj mudrost moju, k razumu mojemu prigni uho svoje,
Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
2 Da se držiš razboritosti, i usne tvoje da hrane znanje.
Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
3 Jer s usana tuðe žene kaplje med, i grlo joj je mekše od ulja;
Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
4 Ali joj je pošljedak gorak kao pelen, oštar kao maè s obje strane oštar.
Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast. (Sheol h7585)
6 Da ne bi mjerio puta životnoga, savijaju se staze njezine da ne znaš.
Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
7 Zato, djeco, poslušajte mene, i ne otstupajte od rijeèi usta mojih.
Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
8 Neka je daleko od nje put tvoj, i ne približuj se k vratima kuæe njezine,
Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
9 Da ne bi dao drugima slave svoje i godina svojih nemilostivome,
Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
10 Da se ne bi tuðinci nasitili tvojega blaga i trud tvoj da ne bi bio u tuðoj kuæi,
Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
11 I da ne ridaš na pošljedak, kad se stroši meso tvoje i tijelo tvoje,
En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
12 I reèeš: kako mrzih na nastavu, i kako srce moje prezira karanje!
En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
13 I ne poslušah glasa uèitelja svojih, i ne prignuh uha svojega k onima koji me uèahu!
En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
14 Umalo ne zapadoh u svako zlo usred zbora i skupštine.
Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
15 Pij vodu iz svojega studenca i što teèe iz tvojega izvora.
Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
16 Neka se razlivaju tvoji izvori na polje, i potoci po ulicama.
Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
17 Imaj ih sam za se, a ne tuðin s tobom.
Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
18 Blagosloven da je izvor tvoj, i veseli se ženom mladosti svoje;
Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
19 Neka ti je kao košuta mila i kao srna ljupka; dojke njezine neka te opijaju u svako doba, u ljubavi njezinoj posræi jednako.
Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
20 A zašto bi, sine, posrtao za tuðinkom i golio njedra tuðoj,
En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
21 Kad su pred oèima Gospodu putovi svaèiji, i mjeri sve staze njegove?
Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
22 Bezbožnika æe uhvatiti njegova bezakonja, i u uža grijeha svojih zaplešæe se;
Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
23 Umrijeæe bez nastave, i od mnoštva ludosti svoje lutaæe.
Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
