Tužbalice 5
1 Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
