Tužbalice 5
1 Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
